Gecen yine âşıklar caddesindeyim
Âşık olalım dedik keyfimizce
Başımıza gelmeyen kalmadı
Sisli bir hava soğuk bir beden
Ruh ayrılalı neredeyse bin yıl olmuş
...
Bahar geldi çattı
Biz içerde aşk dışarda
“Oysa ne kadar çabuk unutmuşuz
Seyretmenin kaydetmekten daha anlamlı olduğunu”
...
Efkâr suskun bir bakıştır
Gündüz pencere kenarında saksıda yaşar
Gece karanlık çöktükten sonra yalnızlara uğrar
Efkâr yalnızlarla yaşar
Bir gün gelecek son şiirimi yazacağım Frida
O gün bir yerlere geç kalmamış oluruz umarım
Son şiir sen olacaksın
Üstelik taşıdığın çerçeveye de sığmamış olacaksın
Kiros’un topraklarında doğup
Artemis’in topraklarında büyümek
Dinle felsefenin buluşmasına benzer
Otantik halıların serildiği topraklardan
Bilim üretme düşüncesi sarmıştı her yanı
Bedene büyük gelen ruh örneğin
İnsanlığın ilk yaratılışı evren
Büyük patlama dünyanın soğuması
Bin yıllık düşler farklı bir evren hayali
Bütün insanların yüreğine kötülük salmış Kafka’nın
Suç mahallinde bir delili yoktur
İz bırakmamıştır edebiyatta
Parmak izi değil kalem izidir görünen
İçeri dışardan daha güneşli
Kalpten kalbe aşklar yansıyor
Pencereden yansıyan güneş de yok üstelik
Sadece içeride kal anonsları
Gidenlerin ardından yakılan türkü kadar
Gidemeyenler için yazılan hasret sözleri vardır
Sonsuzluğu çağrıştırır her kelimesi
Oysa insan ufuk çizgisi kadar keskin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!