İbrâhim'le Gölgeleri Avlamak

İbrâhim, şimşek çalar yüzüne

şimşekler yağarken doğmuştu, göğün yüzüne

yüzün yuğdukça böyle

- zaman, bulanık bir sudur, der İbrâhim

boğar insanı

yarası, merhemi olan bir mektup;

okunur her günün akşamları

akşamlar, paslı bir kiremit gibi söndürürken yangınları

İbrâhim’în köyüne, dünyanın en güzel yağmuru yağar

yağmurun, bir de böyle, terlemiş kadın saçlarına yağması var

bilmiyorsun ya İbrâhim, sen dünyaya geldiğin zaman

herkes kocaman adamlardı

sevmek gökyüzü kadar dar

fenâlıklar bir kıl fırça kadardı

bir türküye bile sığardı

subaşında türkü söyler İbrâhim

gelinler, kızlar, analar boğulur dilinde

sapa dağ köylerine kaymakam gelir

sıra sıra sıkıntılar söylenir

ülkesinin dağları, uzatılmış mahpusluğa benzer

her yeşilin, serin bir akşamı vardır diye

ağaç yontar İbrâhim, gül budar hem de

gül işçisidir

oduna gider, yüklü bir endîşeyle

meşe doldurur kuzineye

kırar serinliğini odalarca yalnızlığın

tel işçisidir İbrâhim

tel burar gül tutan elleri

gül burulur, tel yorulur, ağrır ince bilekleri

dikenli tel gibi sarmıştır yüreğini memleket

sazından yudum yudum hasret damlar:

‘kırmızı odalarda ak yaşmaklı, buğday eleyen kızlar’

İbrâhim’in türküleri kalındır, sığmaz bu şiire

İbrâhim, kül işçisidir

toprağı aktarır, çapa vurur, saman savurur

ormanlar büyür gözlerinde, çakmak çakmak

kül dediğime bakma

hele bir söküldü mü doru atlarla İbrâhim, dağlar çocukken daha

ovada ak başak bile, her şeyin rengi, biraz güldür aslında

ölesi tutar bazen

arar da bulamaz anasını, babasının dul bıraktığı yerde

- bu dünyada, aranıp da bulunacak bir şey yoktur, der

kin tutar damarlarından, arlanır elinden

kime kin ettiyse, utanır dilinden

İbrâhim, söylemesi zor ama,

bazı akşamlar vardır ki, Allah’ın gölgesidir

sevdâdandır, bazı sözün söylenmesi

bu sevdâlar olmasaydı, ışık giremezdi evlere

bir suyun neresinde akşam olur, bilinmezdi

ve herkesin bir gün, olacak çok güzel bir gölgesi

Ilgaz Dağları’nda bir cennet soyunur,

kuşların geldiği vâkit

kuşlar, Yaradan’ı görmüş kadar mutlu

ve yusyuvarlak gözleriyle İbrâhim,

gökyüzünün sevincini bölüşür

şarkılıdır dallar, yapraklar üşür

yağmurla söyleşsek, belki ne dağlar görmüştür

dağların mor yanaklarında, kaç İbrâhim açmıştır ilkyazın

anadan ayrılmıştır kaç öksüz

ayrılığa alışkındı İbrâhim

ölüm kitaplarda yokken daha

23 Nisan 2016 Cumartesi / İstanbul