İbrahim Kızıl Şiirleri - Şair İbrahim Kızıl

Başımın bir karış üzerinde aklım
,
Üzerinde başımın bir karış aklım.
Düşlerim sığar başımın bir karış üzerindeki bir karış aklıma
Beş insan beş koca dünya sığar
Milyarlarca insanlı düşler

Gece bir düş yarıladı uykumu
Sen,
Ben,
Biz vardık içinde
Aydım gecenin zifirinde
Elim ayağım buz

Ben öldükten sonra giyme alları
Vebalım boynuna sevme yadları
Murad alamadım göğsün ağından
Gülmesin yüzünde giyin karayı

Sevdan çekerken ecel değdi cana

Bahar idim döndüm kışa
Geçti ömrüm düştüm zara
Bakmaz yar gözde ki yaşa
Varıp gurbet elde ölesim gelir

İşte geldim gidiyorum

Bugün ayın ondördü,
Ayın ondördü gibi yüzün,
Ve ay yüzün gibi aydınlık bugün.
Şimdilerde bağdadi bir güvercin gezinmekte su başında
Yıkamakta ayın aydınlığında kanatlarının alacakır griliğini
Böyle bir gecede katledildi cehennem yürekli yiğitler.

Al yanağın kızarmışta dönmüş gonca güllere
Yüreğimin başı yandı döndü köz ateşlere
Bir vakit bülbül öten bağlar gibi şendi gönlüm
Şimdi döndü yaprak döküp viran olmuş bağlara

Senin bir bakışınla gönlüm düştü kor alevlere

Ecelsiz ölümler,
Darağaçlarında genç yürekler
Ve baharda dökülen
Yapraklar gibidir zamansız gidişin.

İhanetlerin koynunda
Yaşanır zamansız ayrılıklar
Kadın, adamı arar başka konukluklarda
Adam, kadını düşünür yalnızlıklar koynunda
Ayrılığın vakti gelip çattığında alnın çatına
Çığ tutmuş dağlar kadar yüce sevdalar sonbulur ihanet uçurumlarında

Sen,
Avuçlarında güneşli bir bahar günü
Gelip durduğun yüreğime
Ve fakat yine sen,
Yüzünde zemheri yanığı
İşgal ettin aklımın aydınlığını

İşte geldi sonbahar
Ölmek sırrına ermek için doğa
Verir en nadide yapraklarını
Tek tek toprağa
Az önce düştü çınardan kuru bir yaprak
Huş ve kayın