Ibrahim Kaypakkaya Şiiri - Haydar Metin

68 kuşagından
hani şapkası yana kayık
gözleri mavi okyanus
devrimi, kırdan kente taşıyan
Mao´nun okulundan takdirli mezun..

Feslegen kokulu daglardan
6.Filoya korku salan Gerilla!
Sag yanında Revisyonist bir topal
dikenler döşedi,düze giden yolları.
Yoldaş, Hasan Oglanlı güler
parmak ucuyla dokunur Semahlara!
Selam salar
eline,beline,diline saglam yigitlere!

Zifir gecede bir ögretmen ,
sogutur mevsimi,
Kar yagdırır Baharda, döktürür Elma çiceklerini,
fısıldar resmiyetin kulagına,
görüp görmedigini,
bilip bilmedigini..
Balçıkla sıvar Mayıs ta Güneşi
24 yaşının mavi gününde
ve o egitmen mermisi
vurup indirse ne yazar
Dag Taş,
altına döşşek, üstüne yorgan
sene öncesi tüyü alınmış ayvalar
acılarına melhem, sevdasına yoldaşken!

Ay, geceye küs
Güneş, sabaha don
Zaman Puşt
ve dag taş sis
Ali Haydarsız
120 saat nefessiz,
Ova, korku ve dehşetli..
ve önder,kan damlatır mezraya..
Her şey, sıgındıgı bir köy evinde başlar,
ev sahibinin ihbar sonucu
ölüme döner Satırlar
koparak gelir,
can kafesine iner sonsuz acılar!,
Vartinik, Mirik mezrasında!

Altınbilek li efendi
Yosun renkli elbisesine
avucundaki kanı, kıçına kıçına siler,
işaret bırakır gün gele, devran döneye!

Okyanus ötesinde
Marshall yardımı yerinde duramıyor!
Yüklüyor kendini
Gemi Ambarlarına!
Süt tozu,Un, Çuval Çuval!
Agzı kulaklarında işbirlikciler,
eksalans önünde egilir ölecek beyinler adına!

Direnç abidesi,
Boz yamaçlı sarp kayalarda
yarım kalan sevdasını
keskin gözlü Kartal kanadına sarıyor
ve birazdan döne döne inecek
Şehrin meydanına,
ölümsüzlügün Komutanı...

Not düşüldü Deftere
intihar diye
18.Mayıs 1973 te,
Adı: Ibrahim
Soyadı: Kaypakkaya

Haydar Metin