İbrahim Kamış Şiirleri - Şair İbrahim Kamış

Ben şimdi sevdamın neresindeyim?
İsmini zikrederken,
Sonsuz özlemimle yüreğim,
İbadetimi beş defadan fazla yaparken,
Martıların kanatlarında
Kelebeklerin ayaklarında

1.
terminalde ellerin titriyordu,
omzuma dokunan,
gözlerini eleveren,
benim ellerimdi...

Bakamıyorum gözlerine
açlar mı diye,
belki kilometrelerce derin,
himalayalar kadar yüceydi gözlerin.

o, zanlı bakışların
dahada uslanmaz saçlarınla
ellerimden kayıp giden güneşimin
aydınlığını alacaksın..

ne yazık sana..

sadece bir kaç dakika var
aramızdaki mesafede
ve sadece tek konuşan gözler değil
belki de seninki de bir özlem gibi
dudaklarında
ve bani düşünüyorsun yatağında

Ellerine umut

Ne yapiyorsun simdi,
Camini aralamis.

Nereye bakiyorsun ki,

Nasıl anlatmalı ki sana..
Seni..

Gözlerimin önünde uçuşan,
migren parçaları gibi sesin.
Sesin, sessizliği yaran ikinci bir ses olmalı şimdi.

sadece bir kaç dakika var
aramızdaki mesafede
ve sadece tek konuşan gözler değil
belki de
seninki de bir özlem gibi dudaklarında
ve beni düşünüyorsun yatağında.

Sendin,
Belki de değildin yanımdaki..

Yanımdaki,
Elimi tutmada,
Yaramı sarmada şimdi.

1.
keskin bir bıçak
kesiyor gözlerinin inancını..
güneş aydınlatıyor aysaki,
oysaki ağaçlar çiçek açıyor,
ellerimiz geleceği kuruyordur.