İbrahim-i Gönlüm Şiiri - Kenan Adsaz

Dağlanır
Nemrut ellerinde
İbrahim-i gönlüm;
İçimde yarını gelmez
bir asudenin acı arefesinde,
sızım zehrimdir
ve yayılır
tüm benliğime...

Atılır yârdan
bahtsız divâne ömrüm;
dilimde feryadı geçmez
bir ağıdın nağmesi ile
kalmalı mı
yoksa varmalı mı
nasibime demenin
çaresiz çilesi...

Gönlümün ataşından,
gözüm görmez
düştüğüm gül bahçesini;
parçalanmış yüreğimdir
ve gezinir şimdi
her bir zerrem,
sırtında hatırası ile
ruhumun deryasında... K. Adsaz