İbrahim Gibi Şiiri - Cüneyt Gültakın

bırak çorak toprakları
bakma arkana
git ibrahim gibi

bilinmeyene inanarak
bir kişi değiştirebilir
kendi çağrısına uyarak

git ibrahim gibi
koşullarından ayrılıp
sana eklenecek görünmeyen
tümleneceksin
katıdan sıyrılıp

git ibrahim gibi
içsel önderliğinle
ayrı gözükse de her şey aşağıda
seç olanları yola ait
ortak bir çağrının çevresinde

sessizlik dişidir
işin gidişidir
ibrahim kırmızı bir oğlan
sessizliğin rahminde büyür

bu eskil döngüyle sersemce
acının kaskatı prangasında
düşünce gürültülüdür
orada gerçeğin üstü örtülüdür
simgelere, harflere sormasan
anlam eriyip çürür

ibrahim dedi
hem aşağı hem yukarı
içimde hızlıyım yavaşken
hızlıyken beklerim
geride kalanı

birleştir ibrahim gibi
birleştikçe güzelleşir
gerçek kaynak biziz
biz görünmeyiz
yaşından toprağından
dönüşerek ilerleriz
biz ibrahimiz

daha fazlasıydı
ibrahim kendisinin
farkındaydı bunun
çaldırmadı gücünü
çalmaya geldiklerinde
birleştir ibrahim gibi
yargılarının uçlarını
kişisel alma hiçbir şeyi

her şey netleşir
birbirimizin gözünden bakınca
at adımını
korkularına karşın
ibrahim ol
birleştir