İbrahim Falay Şiirleri - Şair İbrahim Falay

Yalnızlığı bugün tattım
İki kadeh rakı da parlattım
Bir insan hep mi yalnız olur
Onu tattım
Çok kalabalık bir yerde
Tattım hemde

İmkansız zamanda buluştuk
Seninle
Yoklukta yara bandı olduk birbirimize
Varlığı görünce uzak durdu bedenlerimiz
Uyuşmadı
Ters tepti uzaklaştı

Vazgeçme sinyanlari
yanmaya başladı
Işığa giden yol tıkandı
Hep hasretti ya gönül
yanyana tükettik
Tükenmek kar etmedi

Allah'ım gökyüzün de bir yıldız
Üstümde parlıyor
Gözümde ufacık bir ışık
Gibi gözüküyor
Bende onun açısından Bir noktayım
Birbirimize uzak

Bir sevinç bir mutluluk tu belki hayat
Biraz hüzün biraz da acı
Ne beklerki insan hayattan
İki sohbet bir paylaşım
Daha ne olsun ki
Oda çok geliyor sa