İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Renkler kaybolurken derin gecede
Raylar üzerinde yolculuk başlar
Bir yangın, tarifsiz, o tek hecede
Alevi yedi kat gökleri aşar...

Sönerse yangınım ben de sönerim

İstanbul' da serviler
Servi dibinde canlar
Toprağa yaslanmışlar
Sessiz, sakin yaşarlar...

İstanbul' da mutlu semt

Fırtına,girdap gönülde
Arzum,aşk gemisinde değil
Sevda salında...

Dünya pencerem
Değil malikhanelerde

Ey İstanbul, kıskanma bebeğimi
Sanma sevmem artık seni
Bir sevda yeli geldi
Kondu avuçlarıma
Dokundu,deldi geçti
Bir elmasın bulunmaz şeffaflığında

Uzakların
Bu kadar uzak olduğunu

Hasretlerin
Bu kadar acı olduğunu

Sol yanımda atarsın
Bazen gelen aşk şulelerinle
Bazen uykusuz gecelerle
Ölçerim atışlarında sarsıntıyı...

Sen

Bilirim seversin renkleri
Renklerdeki o ahengi
Her şey pembe değil
Duygular ve sevdalar da tabi
Arama her renkte beni
Dünya olsa da mavi

Bir kadeh hüzzam içtim senden
Ömürlük hüzünler içindeyim
Bir damla mutluluğu içemeden elinden
Bir kara sevdanın kederindeyim...

Terkettiler bizi anlamadan yavaşça

Özledim kokunu
Işıl ışıl güneşli yüzünü
Sonbahar bakışlarını
Özledim seni
Bekle geliyorum aşkların en güzeli
Ey İstanbul!

Vakit dar
Zaman bir önümde
Bir ardımda...

Elimde onlarca zar
Vakit aslında var