Tertemiz yaşadın, kirletemedi dünya seni.
Bu kirli dünyanın istediği adam olmadın İbrahim!
Riya, kibir, gösteriş, kötülük nedir bilmedin.
Dünyanın kirli suyunda yüzmedin İbrahim.
Panayırlar kuruldu sanki gönül pazarında.
Pamuk şeker gibi, adam satan satana..
Ne mutlu, senle dost olana, yoldaş olana..
Dünya terazisinde adam tartmadın İbrahim.
Bunca dost, bunca gönül nasıl kazandın?
Yok, yok..Parayla pulla olacak iş değil bu İbrahim.
Kimi örnek aldın? Kimden beslendin?
Dünyada böyle insanlar çok az İbrahim.
Bence atan İbrahimî örnek aldın.
İbrahimce yaşayıp, İbrahimce göçtün.
Bir sonbahar mevsiminden hazan gülü gibi toprağa düştün.
Sende atan İbrahim gibi İsmail'ine kavuştun.
İbrahim farkındamısın ana-babanın ikinci yürek ateşisin.
İsmail 11'inde cennet köşkünde, şimdi sende cennet adayısın.
Bilemezsiniz ana-babanızın belki cennetine sebepsiniz.
Rabbimden niyazımdır, birlikte cennete giresiniz.
29 yıllık kısacık hayat aslında.
Maharet çok yaşamakta değil, nasıl yaşadığında.!
Faik derki: Seni sorsalar şimdi, kul nazarında..
Dünyadakiler razı, Rabbimde razı olsun İbrahim.
Kayıt Tarihi : 10.10.2022 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!