ver ellerin ellerime değdir Yar
tebessüm yeşiline çağır beni
saf bir iklime uyandır beni
takılmış gözlerime bir fer ol Yar
yıkılıp yıkılıp döndüğüm sen olasın
bir mahkumum beraatim ellerinde
gündüz geceye girmeden
dünya zindana dönmeden
son kuşlar da ölmeden
gözlerin ışığı sönmeden
son umutlar da bitmeden
gel ey Yar…
gidiyorum ötelere sensiz
elimde sadece bir fotoğraf
gözlerimi diktim ufka
durmadan yol alıyorum
seni bırakıpta gerilerde
sensiz gidiyorum uzaklara
yapayalnızdı yalnızlık
kimsesiz ve yetim
yalın bir ifadenin
tek başına duruşun
kendine yetişin
ifadesiydi yalnızlık...
suskun ikindilerde şimdi vakitler
karanlıklar çöktü çöker ufuklara
çok uzaklarda kaldı mutlu sahiller
satın aldığım düşler garkoldu kabuslara
yapraklar soldu kırlar simsiyah
yeşile kan çöktü güller hep ziyan
bir şehir, siyah ve yıkık
donmuş kaldırımlar
ve boş sokaklar...
bir şehir, sessiz ve yorgun
ve o buzlu kaldırımlarda
ayak sesleri
yosun kokulu bir şehirden geldim
esen meltemin yüzümde raksettiği
yağmurlarda sırılsıklam ıslanan bendim
her damlanın kirlerimi alıp gittiği
bendimi sahillerine hapsettiğim
çarpan her dalgada devinen sensizliğim
dudağını bükmüş
bir çocuk var
tam da köşebaşında,
belki
şekeri alınmış elinden
belki bilyelerini kaybetmiş
Bir imdat soluğu boşalınca
Gözlerim yokluğuna çakılıverir,
Hani ya bakarsın ardından
Hani ya kalakalırsın,
Bakarsın, sadece bakarsın
Donuk, soğuk...
Ötelerde bir yerlerde şafak söküyor,
Bir bahçıvan yarınlara umut ekiyor,
Karanlığın yollarına kışlar çöküyor,
Gayrı sen de gül de nolur ağlama.
Yürekte yine fırtınalar çıkıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!