Sinema seviyor. Senaryo yazıyor. Arada bir şiir yazdığı, ehemmiyetini bu ruha adamadığı için kendini şair saymıyor.
Epey allahsızvar.
Ulan allahsızlar
İnsan bu kadar yalnız bırakılır mı?
Açılır ağzı serkeşlerin sorgusuz sualsiz
Kelimeler tükürülür
Sanayi çocukları soluyor
Yerin dört kat altı tam dibi
Ölüyor çocuklarım ölüyor,
Kimi torna kolu çeviriyor
Kimi eğe’li morarmış elleri.
Benim ülkemde kelebekler,
Dışardan kambur
İçerden gururlu
Eski bir alman motör
Plaka 34 ermeni işlemeli.
Çoğunlukla memleket andırır
Egzos öfkeden bağırır.
Sürüyle yazar sürüsünden
Paralanmak için basılan ayraçlar;
Kitap olandan.
Hepsinin sözleri de hikmetli
İsimleri büyük büyük puntolu
Soğuk rüzgar tokatlamış seni
Görsen kışı duyarsın yüzünde
Allı pullu giyinsen güzel olurdu
Karlar dökülmezdi eteklerinde.
Bahar gelmez, gülme incinirsin
Bölünüyorum zamanın içinde
Akıntıları çarpışır kıyılarımda
Hastalık dışında muamma
Adını veremediğim verem’in
Zamanda atlasam yine
Düşüncelerim bazen
Bağdaş kurmuş bir gelenekçi
Bazen der kalk, isyan et;
Ayakta kal
Otursam tembel anadolu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!