Sen yaramazlıklarıma doyamadığım çocukluğum
Canalmaca oynarken canımı seve seve verdiğim sen
Sen düşen çocukluğumun kanayan dizlerindeki sızı
Bilmecelerimde kimsenin bilemediği sen
Seni güneşli bir salı günü
Sen gittin kurşun sıktım karanlığa
sonra içime döndüm ölümüme
kırılan düşlerimi topladım
sıkıldım
gidecek yerim olsaydı
çıkıp gidecektim
İnsanlara kendini sevdiremedin gitti
sonunda herkes küstü gitti
meğer bir şey yapmamışsın kimse için
bir merhaba demen yetecekti
Bir merhaba deseydin kilometreler ürkecekti
Yaşamsever duygular savar korkuları
daha bi' ısıtır güneş yüzünü
ve yaşamsever yüreğin
tüm yaşama aba olur
kimyasını korur dalından kopan meyve
ve solan çiçekler canını acıtmaz renklerin
Bir boşluk şimdi
tüm varları tehdit eden bir boşluk
Varoluş sancıları
en büyük tehditken varlığa
ve içinde
Bütün sokak isimlerini biliyorum bu şehrin
efsaneleri hiçte korkutmuyor beni
şu perili ev bile
yağmurlu günlerde meskenim
hepsini biliyorum
bir kez daha dokunmak için
Kendimi kime anlatsam şaşırıyor
kime kendini anlatsam
şaşıyorum şaşırmalarına
nasıl bel bağlıyorlar
elleriyle uzanamadıklarına
bunlar hep çaldıklarınızı yerine koymak için
yerine koymak için çaldıklarınızı bunlar hep
bunlar çaldıklarınızı yerine için hep koymak
hep çaldıklarınızı yerine koymak için bunlar
çaldıklarınızı koymak için bunlar yerine hep
hep için bunlar koymak yerine çaldıklarınızı
Gene sana geldim...
Gidecek kapim mi var
hangi kapiya gideyim
tum korunmasizligimla geliyorum sana
hep olgunlasmasini istedigim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!