Depremler yarattın
bu şehir
ve yüreğim
yokluğunu hissettikçe
beş şiddetinde
artçı şoklarla sarsıldı
Fırtına sonrası sensizliğimi
Bir tufan doldurur şu gözlerimi
Yokluğuna inan aldırmasamda
Vedalar acıtır yar,yüreğimi
Karabasan dolu gecelerimi
Sensiz akşamlara duy esaretim
Yalnız ağlamaya yok cesaretim
Gebeyken düşlerim kor yokluğuna
Kara sevdalara tutsak yüreğim
Hani söz vermiştin aşkım gitmeyecektin
Sensiz nasıl yaşarım,nasıl unuturum seni,
Bilki çılgınlık yaparım,öldürürüm kendimi.
Bukadar ağlamazdım,inan böyle yıkılmazdım,
Bir kurşun sıkıp alnıma,öyle vursaydın beni.
İçimde isyan etmiş duygular,
Bir gün beni sevmekten vazgeçersen
Ardına bakmadan çekip gidersen
Sensiz yaşayamam gurur ederim
Kıyarım canıma dayanamam ben
Her gün bin bir ah edeceğim sana
Sen,umarsız bakışlarımın,ışığı oldun,
Naçar kalmış,duygularımın tercümanı.
Sen,suskun satırlarımın,dili oldun,
Bir yanı eksik yüreğimin,sol yanı.
Gitme...!
Gözlerim esir düştü
Siyah kirpiklerinin sakladığı
Deniz kadar asi ve hırçın
Mavi gözlerinde.
Bakışların bir ok gibi saplandı
Aşkınla çocuklaşan küçük yüreğime
Ağlama kıyamam göz yaşlarına
Yüreğim kor olur sen ağladıkça
ölürüm inanki yaşayamam ben
Umutlar tükenip bittiği anda
Neyleyim dünyayı sen olmayınca
Bir şirin armadasın,
Egenin koylarındasın.
Çok sıcaktır insanın,
Egenin kalbisin İzmir.
Kordonunda gezer aşıklar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!