Çamlıcada aşk başkadır,
Büyüsü yorar adamı.
Anlamazsın aşıkmısın,
Yoksa denizemi sevdalı?
Sahilde aşk başkadır;
Denize bakarsın, deniz yüreğin gibi engin,
Gün batımı
Güneş batıyor
Akşam hüzünlü doğuyor.
Ben yalnızım,
Akşam bir başka iniyor
Gözlerim uzaklarda,
Kaç zamandır ayrıyız,kaç zamandır görmemişim yüzünü,hasretler,yangınlar içindeyim.Özlemişim seni hergün sesini duymak mutluluk veriyor bana.
Bilirim ayrı kalmak zor işitir yer bitirir insanı,sen içini ferah tut,sıkma kendini sıkıntıları kendinden uzak tut.
Sende bilirsinki bu dünyada yaşamak zor zanaat,usta olmak gerekir her işte,yenik düşmemek lazım.
Kendine iyi bak
Dertlerini unut
Beni unutma
Kahrından ölmekmi
Yoksa zevki sefasında görmekmi seni
Ey büyük istanbul..
Ne aşklarında bulmak isterim seni
Nede yalnızlığımda.
Her defasında acıtıyorsun yüreğimi
Oturupta düşlüyorum gelecek zamanı
Aklım almıyor
Sanki ogün gelmeyecek
Güneşin doğuşu çok uzak geliyor bana
Martıların seslerini,
İnsan kalabalığını,
Başka baharlara erteledim sevdamı,
Çiçekler kan kokuyor şimdi
Zamanı değil aşkın.
Yurdum,yurdumuz ağlıyor
Hergün bir çocuk düşüyor
Hain gülüşlerin ardından.
Akşamın en tatlı sesi;
Saçlarının rüzgarla olan raksı
Sabahın en tatlı sesi;
Dudaklarının arasından kopupta gelen,
Hayata bağlayan o en derin nefes alışın.
Saçmalık
Ve kan kokuyordu
Hava
Çığlıklarla örtülüydü
Hayat
Ölüm sıradanlaşmıştı
Toprakta
aşkın karmaşık yüzü benliğimizde
yalnız akşamlar ve ikramsız sofralar
tatlı bir gülüş eksik soframızda
hepden kahıra boğmuşuz kendimizi
aşka dair sonsuzluk çekerken bizi kendine
celladımız olur aşkın karmaşık yüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!