İbrahim Caner Şiirleri - Şair İbrahim Caner

Bayram sabahı doğar, sevinç coşar gönüllerde,
Sevgiyle dolanırız, birlikte ederiz dualar.
Kurban keseriz sevgiyle, yükselir göklere,
Rahmet kapıları ardına kadar açılır karar.

Bilirim bu dünyanın cefasını.
Kimileri masum, kimileri nankör.

Bilirim bu dünya insanlarını.
Kimi merhametli, kimi servetli.

Bir zeytin ağacıyım ben, köklerim derin,
Toprağın derinliklerinde saklı her bir hatıra.
Bazen rüzgarla savrulurum, bazen karanlıkta
Yalnız kalırım, ama hep ayakta, hep dimdik.

Yaz gelir, meyvelerim yeşil, bir umut gibi,

Cihanı verseler bana ne işime yarar.
Bir uyuduk birde açtık gözümüzü öbür cihana.
Taht misali gerilmişiz musalla taşında.
Bu dünyayı verseler kime yarar.

Bir bilsen öbür diyarın güzelliklerini.

Toprağa düştü kahraman eller,
Şehitlerim, vatan sana minnetle gelir.
Her damla kanın, her bir adımda iz,
Sonsuz sevdanın adı, Türk’ün dirilişi, *biz*.

Bir zamanlar güldü yurdum, şimdi yaslı,

Bir dem var içimde bilmiyorum.
Gönlümün sesi çağırıyor sanki bilemiyorum.

Uzakta mı yakında mı bilinmez.
Lakin gönlüm onu aramaktan usanmaz.

Ufka uzaktan seyredirim zamansız hayallerimi,
Rüzgarla savrulup düşer geceye gölgelerim,
Bir zamanlar kaybolan sesler yankı yapar içimde,
Beni bekleyen bir yer var mı, bilmiyorum hâlâ,
Gözlerimden süzülen yıldızlar, yıldızlar ki sonsuz,
Uykusuz geçen her an, bir adım daha uzaklaşır.

Hakkı bilirim, hakkı konuşurum.
Ben bu divanda yanar tutuşurum.
Yunustur, Mevlana’dır, Bektaş’tır benim kılavuzum.
Onun rızasına nail olmaktır benim yolum.

Hayata karşı düşünme, çok sorgulama,
Zaman geçer, her şey birer rüya yalama.
Fırtına gelir, ama sonu hep sakin,
Ne zaman ne olacağı belli değil, yakın.

Düşler kırılır, geriye yalnızca anılar kalır,

Yağmur damlası eşliğinde giderim gurbet ellere.
Bilirim bu hasreti gitmek zor gelir yaban ellere.
İlim için, irfan için giderim o ellere .
Gittiğim yolun sonu Murâttır bana.

Tasalanma bana gittiğim diyarlar irfan ehlidir.