Bir mart sabahında,
Çıktık Ergenekon’dan
Nevruz günü.
Yeniden hatırladık kimliğimizi,
Bayram ilan ettik
O sonsuz günü.
Ben on kasımları sevmem,
Hüzün basar içimi.
Çok denerim ama olmaz,
Ağlarım, tutamadan kendimi.
Sarı saçlı mavi gözlü,
Sene bin sekiz yüz seksen bir,
Selanik’te küçük bir bebek dünyaya gelir.
Kulağına ismini çağırırlar; Mustafa,
Onunla bitecektir kaygı ve tasa.
Okul çağı gelir artık
Kucağını açar Mahalle Mektebi.
Yüksek bir yerdeyim…
Görebildiğimin en uzağını görmek,
Varabildiğimin en uzağına varmak istiyorum.
Yüksek bir yerdeyim…
Engelleri koşarak aşmak,
Gönül neler ister?
Nefis yedikçe yer.
Bu ömür bir gün biter.
O yol, bu yol değil.
Herkes kendi derdinde,
Şu üç günlük dünya, kime kalacak?
Uçsuz bucaksız evren, ne olacak?
Herkes ödül yahut ceza alacak.
Değer mi hiç, değer mi kalp kırmaya?
Değer mi söyle, yürekten vurmaya?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!