İbrahim Bekler Şiirleri - Şair İbrahim B ...

MEZAR TAŞLARI ÇOK SOĞUK

Bir elimde özlemlerim
Bir elimde mendilim
Yitirdiğim Sensin
Yanı başımda ise getirdiklerim

BİR BABANIN SESLENİŞİ..

Daha çok küçüksün bebeğim.
Alsam ellerini avuçlarıma.
Yüreğinin sesi değer teninden tenime.
Koklamaya kıyamadığım gülümsün sen,

HÜZÜNLERİ YÜKLENDİM

Hüzünleri yüklendim
Sanki dünya başıma yıkıldı
Sabahın erken saatinde
Yine iskelede oturuyorum

VUSLAT İÇİN ÖYLE YALVARIYORDUM

Gönlümün sürgün yediği bir akşamüstüydü
Yürüyüp dinlendirecek bir yer arıyordum
Gözlerimde aşkımın bitmeyen tütsüsü vardı
Vuslat için öyle yalvarıyordum

Gittiğin yıl takvime işaret koydum İndirmedim duvardan Ger gün gelip gidip baktım Yıllar geçti gelmiyorsun Siyah saçım beyazladı Gözümün feri günden güne kesildi Yüreğimde yangın, ruhumda feryat Yüreğimde yangın, dilimde ağıt Zamanın gamla yoğrulduğu Zifiri karanlıklardayım Günün buruk ettiği vakitlerdeyim Yüreğin kan ağlayan çaresizliğindeyim Damla-damla akıtırım yokluğunu içime Gözyaşıma gem vurdum Ele güne karşı ayıp diye Bir ney gibi İçten içe ağladım Kapandım ki dört duvar odalara Artık ne bir gelenim var, ne de gidenim. Felâket saatlerinde herkes çaresiz Benim, felâket saatlerim ise hiç tükenmedi Etrafıma küf kokan duvarlar örülmüş Sevda dağıma duman çökmüş Her yanım tipi Her taraf boran Yıllar geçti de ben ümidi tüketmedim Hep seni bekledim soyadım gibi Hep seni bekledim Yanmış toprakların yağmur beklediği gibi Her sabah yüzümü gözyaşımla yıkadım Ruhuma çöken acıyı gözyaşımla temizlendim Gözyaşına doydu artık anılarım Gözyaşım çağladıkça bende ağladım Ben dertlendikçe Her gün hüzne boğuldukça Gündüzler gelirler Geceler gelir zehir gibi çöker içime Dinlediğim şarkılarda, hüzün kokar Ben onları, onlar beni bilir ve anlar Onlardır benim tesellime tek nimet Onlardır tesellim aç kaldığım gecelerime Kaç senedir ve nice mevsimler gelip geçti Bir başıma neler çektim bir ben bilirim Gönlümde diktiğim güller bile kurudu Kuru dallarda kalan diken yüreğimi kanattı Bil ki gelmezsen, gün gün tükeneceğim bir daha gülecek yüzüm olmayacak belki Düşle dolu gündüzlerim Karabasan yüklü gecelerin Çıkmazında, uykusuz gecelerin matemindeyim Meçhule gebe günlerimin karanlığındayım Acım dinmiyor Düşündükçe burnumun direği sızlıyor Huzursuzum, sahipsizim Üşüyorum Yaşamak çok zor Yıllar geçti Dön gel Artık çok korkuyorum İbrahim BEKLER 02/10/1978 ANKARA

ZAMAN GECE YARISI

Zaman gece yarısı,
Yine seni düşünüyorum,
Islak gözlerim camda,
Belki gelir diyorum,

1960 Yılında başladı bir hayat
İşte bir ömür böyle gelip geçti
Bazen umuda uzandım sensiz
Puslu bir ayna gibi şimdi hayatım

İbrahim Bekler

Aşagıyüz ayen bacı beri gelmek Aksak sülü alık elde beri gelmek Beğirmek baba baba nidaları yükselmek Çomak keçi cum yitirmek Anam yukarıyüz yunakta Zenek zerzeve binmekte Böcü böğrekte yukarıyüzde Aksak sülü cangoloz etmekte Bala,kızan çığırmak Cıngıldak’a binmekte Çul serende denef’a Edik, elcek baş ucuna gömmekte Emlik,çebiç birbirine girende Meryem ana çılgıcını vuranda Aksak sülü davar’a ey çekmekte Findirekği beline dolamakta Kepirler cilet gibi keskin Aksak sülü kepirlerde galaklamakta Gelinaba ünlemekte obaya Oba gepirdeşerek seyirtmekte Aksak sülünün anasının Hırtbüğü tükenmekte İntizar ederek baldırına vurmakta Aksak sülünün işlik gana bulunamakta Anası aksal sülünün anası pazusundan Kestel ile sıkıca kirtmekte Aksak sülüyü yanı boyun,kösmekte Gendi göyneğini yarasına dolamakta Aksak sülünün malağı ağarmakta Pelit ağacında takdelen ciyayklamakta Bir tarafda yoş eyiden eyiye bastrmakta Aksak sülünün anası yukarıyüze ünlemekte Meryem ana eşek ile zerzeveyi getirmekte Aksak sülüyü anası tiremeye çalışmakta Meryem ana nacakla iki arkıt kesmekte Aksak sülüyü üstüne kösmekte Goyaklardan takır takır sürüyerek Aksak sülüyü tırıya getirmekte Meryem ana, gorkma malamat değil Aksak sülü kefeni yırtıverdi demekte. İbrahim BEKLER 24/02/2012 ANKARA

YENİÇE İSTASYONUNDAN GEÇEN SON TREN…

Yenice istasyonundayım
Trenler gelip geçiyor
Kimin yükü tonaj olarak çok ağır
Kiminin yükü aklın alamayacağı kadar ağır

VAADLER ÖLDÜMÜ GÜLBEYAZ

Sensiz kaybolurum bu şehrin sokaklarında
İhanet yemişim, içim yanıyor Gülbeyaz
Artık yoruldum bu şehrin kalabalıklarından
Sıkıldım sahte tebessümler savurmaktan