Bir damladır mevlana
Berrak eder düşse deryaya,
Kuru fidandır çöl sıcağında
Acır, gölge eder karıncaya.
Candır her insan canandır ona
Elbet bir gün taşacak denizler
Girecek birbirine yer ve gökler
Bilmeyecek evladını anneler
İnsanoğluna yazıldı çekilecek bu gam ve keder
Düştük peşine gidiyoruz cehaletin
Yarabbi esirgemedin verdin onca nimeti,
Bu deli gönül bilemedi hiç birinin kıymetini;
Dünya hayatını sandıki hep baki,
Neyler şimdi huzurunda biçare bu fani.
09/05/2007 ibrahim aydın
Dur be gönlüm dur işte şu sakin sessiz sahilde. Kamçılar seni fırtına, dalga dalga vurur güvertene..
Bir rüya gördüm sen içinde
İlkbahar oldun kış içinde
Çekip gittin bırakıp sessizce
Habersiz gidişin nereye
Nereye gitsen seni yine bulurum
Eskiden derlerdiki meyve veren ağaç taşlanır; Şimdi ise gölgesinde oturan bile kan revan içinde kalır...
İbrahim AYDIN
Kalem kağıda dokumadan olmuyor
Seher ayazında şu gönlüm titriyor
Öyle sevda ki gözüm uyku tutmuyor
Su misali hayalin akıp gidiyor
Gel ne olur
Kalbim simsiyah zifirdi cimrilikte
Birde bendim vuran, imdat diyene,
Ya Mevlana eğer Rabbim affeylerse
Akarsuyum şimdi, yardım ve cömertlikte.
Zulümdü içimde akan zakkum çiçeği
Uzakken insanoğlu edep ve hayadan,
Zalimin zulmüydü şehirleri kuşatan.
Cehaletin esiri olmuş iken zaman
Sendin Ya Resul;
Doğduğunda güneşi nurunla kıskandıran.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!