İbrahim Ateşten Gülerek Çıkan

Atalar demişler görünen dağın
Dumanı eksilmez, erimez karı
Ardında, gül açan bağçenin bağın
İçinde: bülbüle dikendir barı

Âşkını figanla gülüne bülbül
Hasret-i Habible şahlanır düldül
Başukum diyerek bülbüle bir gül
Hallâkı künfekan beşerin yârı

Seyretti dünyayı Leyla diyerek
Mevlâya varında kalmadı gerek
Çöllerde kumlarla gülüseyerek
Yokluğun içinden devşirdi varı

Rençberin iyisi toprağa atar
Üç tane tohumu, heğbeye katar
Tarlada; ektiği yerinde biter
Yetişen buğdaydır, arpadır, darı

Allâh’ın kurduğu binâyı yıkan
Ateşin içinden, İbrâhim çıkan
Müstakim sıratta gitmekten bıkan
Ateşi görünce oluyor sarı

Eğer ki İSLÂMİ: derseniz niçin?
İthafta acizsem kefeni biçin
Nûra mı, Nâr’a mı yolu siz seçin
Hakîkat nûrunun yanında nârı

22 Temmuz 2019