İbrahim Arar Şiirleri - Şair İbrahim Arar

Sessiz ve durgun bir akşamüstü
Gözlerimde parıltı,içimde heyecan mevcut
Beliriveriyor yüzümde bir tebessüm
Seninle konuşabilme ümidiyle birlikte

Baktıkça etrafımdaki herşeye

Yüreğime sakladım seni
Sana sevdiğimi söyleyemeden
Büyüttükçe büyüttüm her gün
İçimdesin şimdi bir umman gibi

Seninleyim aslında hep

Sensizliğin acı haykırışında
Ağladım yüreğimden sessizce
Odamda bir hüzün bulutu
Seni düşledim sabaha değin

Yürek paramparça olmuş

Sevdan ile tutuşmuşum
Kor ateşlerde yanıyor bedenim
Gecemde sen, gündüzümde sen
Seni ne çok sevdiğimi bilsen

Senle uyanıyorum her günün sabahına

Soğuk ve puslu bir günün sabahında
Yağmur çiseliyor bu kente
Yüregimde derin yalnızlığını yaşıyorum
Bir özlem var içerimde

Çiseleyen her yağmur damlası

Yaz sıcağında üşüdüm
Canımın en gizli yerinden
Bir çocuk misali ağladım hep
Sensiz günlerimin ardında

Küçük bir resmin vardı elimde

Sensizliğin karanlık sokaklarında
Arayıp durdum seni her köşe başında
İçimde bir yığın hüzün bulutu
Seni düşledim gecenin ayazında

Yalnızlığa tutsak etmiş yokluğun

Seni sevmekle başlamıştı herşey
Sendin mutluluğun adı ve tadı
Umarsızca ve de tutkuyla bağlanmak vardı
Yüreğin en gizli yerlerinde

Senle gecenin matemine dalmak

Bir gece vaktiydi
Yağmur yağıyordu bu şehirde
Kaldırımlar ıslak,yollar bomboş
Gece alabildiğine uzundu

Gökyüzü karanlık ve puslu

Bir sonbahar akşamı
Deniz kenarındayım
Dalgalar sahile vurur
Her dalgada sen varsın aklımda

Seni düşünürüm yalnızca