İbrahim Akşak Şiirleri - Şair İbrahim Akşak

Mağrur bir yürek sancısı gibi,
Sağanak olup yağıyorsun gözlerimden.
Hayallerin kuşatıveriyor gönül kalemi ansızın.
Sarhoşluğun hakkını veriyoruz seninle,
Gecenin soğuğuna aldırış etmeden.

Sonra bir rüzgar çıkıp dağıtmalı saçlarını ahenkle
zaman durmalı öylesine bir an
gözlerinde kör bir ihtiras belirmeli
ve dudakların
her daim öpülmeye hazır olmalı

Bir masaldı bitti
Bir yalandı geçti
Zaten kime sorsak şimdi
Hepsi hep doğru olanı seçti

Kim haklı

Gerçekten geçeceğini bilsem, seni anlatmaktan vazgeçeceğim artık kendime.
Her sensiz kurduğum hayali, bir çırpıda silip atacağım öylece beynimden.
Sonra bir sigara yakıp keyifle, oh be kurtuldum sonunda diyeceğim.
Ama olmuyor işte, hiçbir şey kolay kolay unutulmuyor.
En fazla hatırladığın kadar üzüyor seni anılar, en fazla sustuğun kadar yoruyor her şey.
Ve inan bana sevgilim; ucu sana dokunmayan hiçbir hikayem yok benim...

Bir kadın tanıdım, yorgun yıllarımın son deminde çıkıp gelen.
Asi bir kırat gibi deli dolu, içinde bastıramadığı tufanları olan...
Güzelliği mehtabı kıskandıracak kadar enfesti.
Omzuna kadar uzanan simsiyah saçlarının kokusu, hala burnumda tüter durur.
Gözlerine her baktığımda nefesi kesilir ve bir yaprak gibi titrerdi.
Daha önce dudakları hiç birisi tarafından öpülmemişti.

Derdine derman olamadığın ömre
Merhem sürsende fayda etmiyor
Bir defa bulaşınca bu zehir
İstesende bedenden çıkmıyor

Tarifi zor, anlatsan anlatılmıyor

Sevsen kim özler seni
Gitsen kim bekler seni
Bazen sadece huzur istersin
Öyle bir an dahi olsa
Gerçekten nefes alabilmek için

Ah sen, kor ateşlerinde yandığım,
Vuslatında demlendiğim asi sevdam,
Öyle güzel giriyorsun ki rüyalarıma,
Uyanmaya kıyamıyorum.

Ne de güzel sarıyorsun kollarınla,

İçimde ukde bırakan,
Dudaklarımda sus pus olan,
Ellerimi boşluğa iten,
Baktıkça görmek istediğim,
Her yer sensin.

Kendinle verdiğin savaşa galip gelmek zor olunca, başkaları yüzünden en çok kendini ezip geçiyorsun.
Küfürde yakışmıyor ki ağzına hiç; anca iyiliklerini versin Allah diyorsun...
Alabora olurken her şey hayatında; sen hala bir kahvede, kırk yıl hatırını arıyorsun kaybettiklerinin...
Bir müddet sonra öğreniyorsun ama ne yaparsan yap, hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını...

Alışıyorsun...