İbn-I Sina’da Bir Akşam Randevusu

bir Bitlisli Cebrail vardı
bir de Bozkırlı Ali
ibn-i sina’da kesişmişti yolları
gözyaşıyla yıkanırdı her akşam hastane koridorları
cebraille ali
gezerdi bir bir odaları
merhaba, ben cebrail
Ben de azrail
hastalar pek memnun
dalga geçmek ölümle
başka türlü ne mümkün
derken bir feryat
bir amansız arbede
elektroşok kifayetsiz
kesindi davetiye
doktorlar hemşireler
çekildi yavaş yavaş
hizmetliyle başbaşa kaldı naaş
hekime bir nescafe
bir sigara molası
hizmetli gayet sakin
gelsin sıradaki
ve bendeniz bay refakatçi
sessiz bir film gibi nakşettim olanları
ve gün geldi
cebrailin hükmü verildi
sonuç transplantasyon
buruk bir gülümsemeyle sallanan bir eldi
garipten geriye kalan
ali’yi derin bir hüzün kapladı
kaybolup gitti
odayı dolduran kahkahaları
hastalar üzgün
intörmler kederli
o da anlamıştı başına geleceği
‘’koca ardıcın altına’’
‘’koca ardıcın altına’’
dedi
sakın unutma ha
sen de gelirsin bir vakit sonra
kazık çakmayacaksınız ya
şu yalan dünyaya