İblisçe den Bab-ı Zer

Ey göklerin ince eli, ay gibi karanlık mat gözü
Kulaksız başın zihin okuyan
atası evrimin, çekimsiz gövde!
İnsanlık uyandı, uyandı! ... Yakındır bulacak.
İnsanlık alacak tılsımlı yalanın masalsı gazını.
Ne ister dünyadan çekilmez gözünüz!
Her beden indinize kabuklar gibi
Kırılıp atılan!
Kendini kayıran şuurlu varlık
ne o senden, ne sensin o!
Yaşamak yalanını yutturun işte.
Onun için kısıtlı tutmak iyidir
vakti gelince gitmek yeni bir döle!
Sonsuz yaşamanın ne kolay yolu.
Can tarlasına ekin kendinizi.
Hasat vakti gelince öldürün
Savaşla, kazayla, hışımla...
Hesap var deyin sonra siz buna
insanın öğrenen zihnini öldürün.
Yaşasın yeter ki o büyük bilinç.
Yaşasın kudretin bab-ı zer'i...