İblis Kibri Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Bir zamanlar genç iken ben, bende İblis kibri vardı
Haddi aşmış bencilik dağdan da yüksek dev kadardı

Gençliğin sarhoş başından hissiyatsız bir hevesle
Bön böbürlenmiş gurûrum yem yeşil bir nevbahardı

Tâ içimden fışkıran korkunç cesâret sayesinde
Affedilmez hârekâtım sanki cedden yadıgardı

Her bakımdan tam cehâlet hükmederken böyle günler
Ben kararsız kaldığımdan güçlü nefsim şehriyardı

Bilgi haznem, mantığım, fikrim gelişmiş günlerimde
Can gönülden tıfl eğitmek bende yerleşmiş şiârdı

İhtiyarlık kalpte müzmin hastalıklar gösterince
Eski şahlanmış şetâret şimdi artık bir nigardı.

İblis = şeytan
Haddi = hududu
Bön = budala, aptal, şaşkın
Cedd = dede
Şehriyâr = hükümdar
Şiâr = alamet, özellik
Tıfl = çocuk
Müzmin = süregen
Şetâret = sevinç, neş'e
Nigar = Resim

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilâtün
/ . / / / . / / / . / / / . / /