İblis Şiiri - İrfan Kayagil

Bu gün söyle sevdiğini
Bu gün ye dilediğini
Bu gün seyret sevdiğin filmi.
Ya da, yaşa dilediğin iklimi.
Hani o ipek kravatın var ya
Takmaya kıyamadığın
İpekten bir yumaktı dün
Çözüldü her bir düğüm
Kaldı mı böcekten eser.
Sahibi sen miydin samur kürkün?
Ya oturduğun ceviz masa
Yok artık koca ağaç, kime tasa.
Doya doya ye, son balıkları
Zehirlemeden fabrika atıkları.
Gelecek planları kurma boş yere
Mazot kokuyor güzel dere
Unut artık, sen midye tavayı
Suyu zehirledik de,
Kurtarabilseydik havayı
Onun bile havası kaçtı
Ozon deliklerinden.
Sakın kapatma musluğu!
Yıka, elindeki pisliği
Yüreklerdekini arındırabilirsen
Okyanusları tüket istersen.
Gelecek planları kurma boş yere
Bunca günaha, af olmaz
Tövbe etsen yüz bin kere.
Doğanın, artık göründü dibi…
Komşumuz oldu cehennemin iblisi
Belki bilmem bu yüzden
Yarınlar hiç olmayacak gibi