Nüktedan İbik dayı
Bir türlü fırsat bulamaz
Ölüm döşeğinde ki
Komşusuna varamaz
Komşu kefeni yırtıp
Çıkınca gün yüzüne
Sokakta rastlaşırlar
-Aşkolsun İbik Dayı
Nerdeyse ölüyordum
Zor kurtardım paçayı
Birgün kapımı açıp
Geçmiş olsun demedin
Doğrusu pek gücendim
Diye sitemler eder
İbik Dayı mahcuptur
-Fakat der özür diler
Günün birinde tekrar
Yüzyüze gelmemize
Hiç ihtimal vermedim
Dokuz canlılığını
İnanki bilemedim
Mevlüt Yanar
02.01.2006
Kayıt Tarihi : 15.2.2006 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!