Sarı bir masa üstünde
Sarı geçmişim duruyor
Yitirdiğim baharın tuzu
Soğuk tabutlarda saklı, ağlıyor
Ben böyle bir başımayken
Sönüyor tenimdeki ateş
Kalbime ağrı veren bir vinçle
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta