Kaç yıl oldu hatırlamıyorum.
Geçmişte ne yaşadık,
bana ne yaşattınız hatırlamıyorum.
Hatta isminizi, yüzünüzü bile anımsamıyorum.
Size dair hatırladığım ve
hissettiğim tek şey öfke.
Sebebini hatırlayamadığım
bir öfke...
Dün ilişiğimiz kesilmiş gibi
Zamanın içinden çıkıp gelmeniz
ve konuşmayalım mı demeniz
garip değil mi?
Bir sıkıntınız, derdiniz yok ise,
yıllar sonra beni ne diye arıyorsunuz?
Sadece selam vermek için mi?
Değil ise
Ne o zaman?
Konuşacak neyimiz olabilir söyler misiniz?
Sizi tanımıyorum ki..
Lütfen!
Geldiğiniz yere (mazi) geri dönün.
Geçmişin tozlu raflarında kalın.
Hayatımda hiç olmamış gibi
Kaybolun!
Lümpence oldu ammavelakin söz yerini buldu.
//..Geçmişten gelen öfke..//
Canımı yakmıştın hemde çok
belki de o yüzden bu kadar çok unuttum seni..
Konuşarak varabileceğimiz bir yer yok.
Son durak /susmak
Geçmişi; bu geceden çıkarınca, geriye ne kalıyor?
Kendimi yeniden inşaa ediyorum../ bir daha yıkılmak yok!
Dilruba / 19 Kasım 2020 / 04:04
Kayıt Tarihi : 19.11.2020 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hüküm verilmiş...
"Aynı çukura tekrar düşmemeli" insan...
Çıktığında da kapatmalı o sayfayı, açmamak üzere bir daha..
Şiir de tam o, bence...
İnsan aldanır da...
Gönlün aldanması bir başka oluyor...
Tebrikler Emine Hanım..
Bazı yaraların kapanması zaman alıyor..
Kaybedilen keşke sadece zaman olsa, en ağırı İnsan kaybetmek hele bu insan sevilen bir dost ise...
TÜM YORUMLAR (1)