İ zmir D epremi Şiiri - Fahrettin Selçik

İ Z M İ R D E P R E M İ
İzmir bir aydır sallanıyor,
İnsanlar panik , balkondan atlıyor,
Ekim 2005 ayı böyle geçti,
Deprem sayısı ikibini aştı.

Sağlam olmayan binalar çatlar,
Korkan insanlar hastanede gözünü açar,
Ah vah tır duyulan sesler,
Korkudan tutulmuştur nefesler,

Sokaklar olur yaşam mekanı,
Geçmez,uzar gece zamanı,
Hazırlanmıştır deprem çantası,
Konur içine düdük,giyim,ve yaşam sıvısı,

Geçer,araba yeni konut yerine,
Onu da koymak gerekir sağlam zemine,
Yazlığa kaçmak uygun gelir kimine,
Dikkat, oturmaya o da fay eksenine.

Şükür,en hafifi ege de olanı,
Düşününce insan İstanbul ve Pakistan ı,
Önem kazanıyor acil kurtarmalar,
En yakın organizasyon sana yarar.

Sakın deme,andır gelir geçer,
Kimini yer bazısını ezer geçer,
Tarihteki devletler böyle yok olmuş,
Saltanatlar savaşlar son bulmuş.

Hayal gücü hep kötüye yorar,
Binaları kendi üstüne yıkar,
Tusumani bile beyine taht kurar,
İman ve güçlü irade bunu kovar.

Böyle zaman da önemli olan yönetim,
Televizyonlar iyi bir iletim,
Başa geçiyor Kandilli rasathanesi,
Bazen de uzmanlar konuşuyor, kimisinin cüppesi.

Depremi yaşayanlar anlar ve bilir,
Kimisine yalan ve şaka gelir,
İçindekine Allah güç de verir,
Bil vesile yaşamın kutsallığı öğrenilir.

Önem kazanır komşuluk ve dostluklar,
İnsanlar bakmaz geçmişe birbirini kucaklar,
Manevi bağlardır bir arada kılan,
Gerçek insanlık konuşur,kalanı yalan.

Haber alma önem kazanır,telefonlar devreye girer,
Aşırısı zarar,iletişimi bozar ve kitler,
Bu da bir testtir,bazı dostluklar biter,
Yerine yenisi yeşerir,hayat devam eder gider.

Fahrettin Selçik
26.10.2005.