Ağlamayı en güzel sen öğrettin,
Senin yüzünden unutmamayı öğrendim ben.
Sarışındı sesi çıkmayan,
Siyahtı avazım çıktığı kadar bağırtan.
Sen en güzel gözümü daldırtan.
Denizinin müziğinde damla sesleri,
Ağlamak.
Üşüdüğünde titreme zevkleri,
Terinin başlama dokunuşundan önceydi.
En uzununun sürdüğü anda bile
Sana beğendirmekti tenimi.
Şimdi sesin çıkmasın.
Senin,yanımda olduğunu hissetme zamanım.
İzin ver.
Seni yaşamanın tadını çıkartayım.
Kayıt Tarihi : 6.10.2007 20:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selim Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/10/06/i-z-i-n-v-e-r.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!