İ z gitme l e r ...

.

yontu şeklini kırılmalarda bulurken;

çoktandır ‘tan çoktur ‘kırmıyordum pencerelerimi
uzamış romanlar ‘okumuyor ‘kesiyordum iki sayfayı
aklıma sığıyordum ‘hafızama ‘kırıklar takıp
uzun uzadıya ‘bekledim ‘öyle bir roman koptu

saçları uzadı ‘ben sakal bıraktım ‘sonrayla yalnız kaldım
bağırdım ‘iki yumruk ‘üç tokat göz üstüne ‘bağ’ırdım

okumalıydım ‘bir aytmatov ‘bir Gogol ‘kemal iki
okuyamadım ‘ağırlığımı sayarken ‘deliydim
aldım ‘almadığıma ‘kara hayıflar bağladım
uzun uzadıya ‘ben vakit çok sandım ‘dağıldım

çoktandır ‘tan çoktur ‘kırmıyordum dizlerimi
ölgün ayaklarım ‘sızıları sayarken ’ilmek ayılmayı
kaçmayı arıyordum ‘kaçamıyordum ‘kaç bakıp
parmak sayıyor ‘kulaklarıma ‘sesim anlatamıyordu

yordum ‘yorulduğumu ‘dizlerimde unuttum sandım
soyundum ‘kadın bakıyordum ‘baktı bana ‘an’ladım

yontucu hayal çizerken taşa;

elleriyle yoğurdu ‘yüzüme sürdü ‘ellerini
ellerini dizime kırdım ‘hareketime inceldim
kaçamıyordum ‘kendimi onda bıraktığım
gözlerimi kapatıp ‘sayıyordum ‘bağırdım

suçluydum ‘şiir sarıyordum ‘şairlere
şairlere suçluydum ‘şiir durduruyordum
ses bırakıyordum ‘gözlere ‘duyuyordum
kopuyordum ‘kendimi boğuyordum

şiir ve aşk tarifi;

ölüme gül dedim ’biliyordum
tarifi yoktu ’içimden atıyordum
attıkça ‘ölenleri topluyordum
yağmur diyordum ‘kar kokuyordum

06 02 2006