Ufuktan çıkarken kaçar bulutlar,
Mevsimine göre artar umutlar,
Olgunlaşan meyva bunu kanıtlar,
Güneşle doğayı sarıyor ısı,
Kar,buz eriyince toprak da gevşer,
Dereden, pınardan suları aşar,
Yaratılan canlı huzurlu yaşar,
Ağaca, mahsüle yarıyor ısı.
Kışın kalörifer,soba da yanar,
Halbuki sınırlı, kalıcı sanar,
Açıkta kalanlar elbette donar,
Mutlu bir ortamı arıyor ısı.
Sisi ve dumanı havaya gider,
Yararlananlar da bedeli öder,
Dengeyi koruyan lezzeti tadar,
Sağlığı, sıhheti koruyor ısı.
Sevgi ortamı da buna dayanır,
Aşkın deryasına dalan uyanır,
Makyajını süren renge boyanır,
Zeki'nin ruhun da duruyor ısı.
22-1-2011
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 22.6.2011 21:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/22/i-s-i.jpg)
Ne demeli bilmiyorum...
Bize fazla söz bırakmadı dörtlükler....
Isıyada buzada yağmurada muhabbet ve sevgiyle bakmak....işin özü budur...............saygıyla
TÜM YORUMLAR (11)