I ş ı ğ ı m ı ver k a r a n l ı ğ ı m ı...

ışığı mı ver
can alıcı kuşları
gül koparan sesimi
gölgemi
avuç içlerine düşürdüklerimi

romantik bir ölüm düşleyenleri unut
uzan kırmızı ne’lerin üstüne

ışığımı ver
bağlarını kesenleri istemem
düşlerine kattıklarını
yalandan ağlamaları
uzaktayım sorgularını
ışığımı ver evet
kör karanlığımı
şu unuttukça hatırladıklarımı

bir şeyler oluyor bu kıyamette
neler unutuldu
nelerden korkuldu
bir gün yazılmalı

yazgı değilmiş kırpılanlar
biraz hayvansı
doğanın yanıtı

beni sev,
böyle gidemem ellerinden
öp.

12 08 2006