İ'nin Hikâyesi Şiiri - İrfan Kaya

- Birinci bölüm

Karanlık…
Derin kuytuda kaybettiğim gençliğim

Yalnızlığım; kirli sakal köprü altında gezinen adamı andırıyor
Yürüsem… adımlamaya yer yok
Vazgeçilmiş ne varsa ayak altında
Filtresiz sigara içip, üçüncü mevkide seyahat ediyorum

Çiçekleri zehirli bahçeye dalmışım
Neyi koklasam genzimi yakıyor
Parmak uçlarımı ruhuma dokundursam
Her yerimde yanık sancısı

Yağlı is gibi bulaşmış
Çıkmıyor üzerimden utançlarım
Aynaya bakıp haykırsam
Ne alçak adammışım

Ben mi yanlış anladım hayatı
Tercümesi mi bozukmuş
Yapış yapış elimde kalıyor neye dokunsam
Bu hamur ne ile yoğrulmuş

Kaybettim
Bunca yıl itina ile saklanmış çocuksu bakışlarımı,
Süslü bir “İ” harfinin yalnızlığında
Soylu bir kişiliğe bürünen yanlarımı
Taşıp üzerimden etrafa yayılan
Nedir bu irin koyuluğunda
Bir ölçek nefret, bir hayli ıztırâb.