Yakar kendini... Şiiri - İlyas Kılınçarslan

20/01/2010 İstanbul

penceremin camında süzülen tanecikler,
işveli nazlı nazlı yürüyorlar aheste.
güneş vurunca açan tomurcukta çiçekler
ağaçta kuşlar özgür, rüzgar yaprak su beste.

yıldızlar göz kırpıyor herbiri bir şaheser,
başakları oynatan sam yeli seher yeli.
İnsanlar ve canlılar tüm kâinat beraber,
bir taraf matem tutsa diğer taraf işveli.

gözdeki minik nokta ne mükemmel tasarım,
bu tablonun ressamı görünenleri silmez
tesadüf diyenlerin yalanına şaşarım,
aşıkarı gizliyi o bilir kimse bilmez.

küçücük pencereden seyrettiğim kâinat,
hayatlar huzur bulur bir damlacık su ile
her canlıya merhamet ne muhteşem hakikat,
kuşlar cilveleşiyor dikenlerin üstünde.

ey gönül, çekil artık pencereden içeri,
ahengiyle baş başa her şeyi ona bırak.
İlminle amel eyle ne meleksin ne peri
İnsan kendini yakar, hakikatten kaçarak.