Insan yakar kendini...

20/01/2010 İstanbul

penceremin camında süzülen tanecikler,
işveli nazlı nazlı süzülüyor aheste.
güneş vurunca açan tomurcuktan çiçekler
ağaçlar kuşlar özgür, rüzgar yapıyor beste.

yıldızlar göz kırpıyor herbiri bir şaheser,
başakları sallıyor sam yeli seher yeli.
Insanlarla canlılar doğa alem iç-içe
bir taraf matem tutsa diğer taraf işveli.

gözümüzdeki nokta ne mükemmel tasarım,
bu muhteşem tabloda cizilenler silinmez
tesadüf diyenlerin yalanına şaşarım,
aşıkarı gizliyi o bilir kimse bilmez.

küçücük pencereden seyrettiğim kâinat,
hayatlar huzur bulur damla damla su ile
her canlıya merhamet her hayata hürriyet
kuşlar cilveleşiyor kuru çalı üstünde.

ey gönül, çekil artık pencereden içeri,
ahengiyle baş başa her şeyi ona bırak.
İlminle amel eyle ne meleksin ne peri
İnsan kendini yakar, gerçeği çarpıtarak ...