İ N S A F b e Şiiri - Zeki Çelik

Nereden çıktın ki benim karşıma,
Emsalin değildim insaf be kadın,
Çoraplar giydirdin sakin başıma,
Aklımı çevirdin insaf be kadın.

Seninle evlilik sürmemiz zordu,
Gereksiz koşturman bedeni yordu,
Kirli beynin, kalbin tuzaklar kurdu,
Yuvamı devirdin insaf be kadın.

Yanıp yıkılmam da kaydında değil,
Merhametin varsa birazcık eğil,
İyi ki olmadı kızım ve oğul,
Ciğeri kavurdum insaf be kadın.

Modacıymış gibi çıkıyor adın,
Her an sirke sattın kalmadı tadın,
Serveti sömürmek, kapmak muradın,
Bütçemi savurdun insaf be kadın.

Alnını secdeye koymadın belli,
Dan sözce oynadın bin bir bin telli,
Zekinin taktığı lakabı zilli,
Başından gev urdun insaf be kadın.

17-5-2014