İ n f a z Şiiri - Kökeli Ozan

* Kürek çekmeden tıpırtı sesleriyle yaptığım esrarengiz yolculuğum *

Fecir vaktinin ıssızlığına inat,
Kefenlemiş adamın hiçe sayılmayan sevdası.

Kimbilir hangi imam kıldırır,
Vefasızlığa mahkum merhumun, cenaze namazını.

Ey sevgili,
Kırdığın kaleme dargın yüreğim,
Varsın üşüsün yokluğunla,
Varsın kanasın…

Vefasız gözlerinle,
Hor bakışına inat!

Düğümlenen boğazı tebessümden uzak.
Yalvarırcasına atılan bakışlar.
Tam oniki’den vurulan adam.

Parmaklıklar ardındaki, kenetlenmiş makumuyeti.
Ve ürkek bakışlarıyla bir sevda dilencisi.
Kerem misali adanmış, ve elleri tetikte...
Eşkiyası bir sevda.

Ey kıymeti bilinmeyen sevdam,
Ey beni kendine mahkum eden sevgili.

Görmeden uzak gözlerin,
İsyan edercesine tutarsız …
Katran karasi sözlerinle…
Sorgularcasına anımsattığın benliğim.

Haydi yıkıver gururunla ördüğün ayrılık duvarlarını,
Çıkar telaşlı yüreğinden, iğneleyen kurşunları.
Hapis etme yüreğini kör bir düşünceye.
Bırak yaşasın içindeki çocukluğun.

Kimbilir belkide nafile,
Eğreti bulduğun düşlerim,
Nar düşmüş sızlayan yüreğime birkere.
Gem vuramıyorum....
Bilmem nasıl desem,
Acıtıyor işte kovamıyorum.

Ey yüreği küskün sevgili!
Küflenmişse ıslanmadan nem kapan yüreğin.
Tünemişşe yarasalar karanlığına.
Silinmişse sevdaya dair iz bırakan çizgileri...
Haz veriyorsa yokluğum,
Titremiyorsa vijdanındaki bam telleri....
Daralmıyorsa nefesin...
Anlamı yoksa varlığımın.

Haydi durma çek tetiği, kanamasın,

Yutkunduğum yüreğimde,

Gem vurduğum bahtıma dargınlığım.