Hz. Zeyneb Şiiri - Tekin Bekar

Nebinin ilk kızı, Hz. Hatice'den doğma,
İffet abidesi Hz. Fatıma'ya, o oldu abla..!

Vahiy gelmeden, on yıl önce doğdu,
Miladi altı yüz, Mekke'de hayat buldu..!

O yıllarda, kız doğunca suratlar gülmezdi,
Utançtan sokak da, kimseye görünmezdi..!

Efendimiz, onlar gibi yapmadı ve buyurdu,
Ben bir kız babasıyım! dedi gurur duydu..!

Veren Allah'a hamd ederim dedi, şükür etti,
Sözleriyle cahiliye dönemi, Araplarını titretti..!

Zeyneb’in gelişi ile, mutlulukları daha da arttı,
Allah Resûlü ilk kez, kız evladının keyfini tattı..!

Efendimiz otuz yaşında , Hz. Hatice kırk beş idi,
Nur tanesi bebekleri, sanki dünyalara eş idi..!

Hz. Hatice kızını, yedi gün doya doya emzirdi,
Babası Mekke'de onu omuzlarında gezdirdi..!

Efendimiz, insanlardan uzaklaştı bir ara sahiden,
Hira mağarasında, huzuru buldu aniden..!

Peygamber, eve bitkin bir şekilde geliyordu,
İçeri girer girmez, hemen yatağa giriyordu..!

Vahiy geldiğinde, on yaşındaydı Zeynep,
Aman Allah'ım. o yaşta böyle bir edep..!

Babası için üzüldü, endişelendi korktu,
Gizli gizli gözyaşı döktü, ona sevgisi çoktu..!

Yaşının çok ötesinde, bir zeka ve feraset,
Her anı Nebiye, her anı Allah'a hasret..!

Cesur, fedakâr, hizmet ehli bir hanım oldu,
Peygamberin yanında, hep ona destek oldu..!

Teyzesi Hâle Hanım, oğlu Ebû’l-Âs' a istedi,
Nebi Zeynep'e sordu, evet deyince kızını verdi..!

Efendimiz, Ebû’l-Âs’ın iyi biri olduğunu bilirdi,
Kızını mutlu edeceğinden, adı gibi emindi..!

Mekkeli müşrikler, haneyi sadete göz diktiler,
Zeyneb'i eşinden ayırmaya bile, cür'et ettiler..!

Ebû’l-Âs'a boşanması için, neler teklif ettiler,
Zeynep'e olan sevgisini, hiç hesap etmediler..!

İstemem dedi Ebû’l-Âs, sizin olsun rüşvetiniz,
Zeynep'i değişmem bir şeye, dünyayı verseniz..!

Hicret edecekti Medine'ye, koymuştu kafasına,
Zeyd b.Hârise ile düştü yola, gidecekti babasına..!

Mescid’i-Nebevî’ de Ebû’l Âs ,şehadet getirerek,
Müslüman oldu, Zeynep'in yüzünü güldürerek..!

Medine’ye hicreti sırasında dört aylık hamileydi,
Habbâr’ın attığı zehirli okla, deveden düşürüverdi..!

Düştüğünde çocuğunu, oracıkta kaybetti,
Hz. Zeynep, o günden sonra kendini kahretti..!

Kurtulmuştu ama, çektiği acı onu mahvetti,
Aldığı darbe, yıllarca hep onu rahatsız etti..!

Onun ölüm sebebi ağrılar, giderek artmıştı,
Mekke 'nin fethinden sonra, vuslat başlamıştı..!

Henüz otuz bir yaşında, gençliğinin baharında,
Medinede Rabb’ine kavuştu, Hatice'nin Zeynebi..!

Allah Resûlü üzgün, dua ederdi kızını mezarında,
Anam babam feda olsun, sen üzülme EY NEBİ..!