Hz. YAHYA (AS) Şiiri - Abdullah Yaşar Er ...

(27. Büyük Peygamber)

Hz. YAHYA (AS)

Hz. Zekeriyyâ oğlu, doğdu İşa’dan,
Lütufla dünyaya geldi annesinden.
Yaşlı baba ve annesinin sevinci,
Soyu gelir Hz. Davud sülalesinden.

Musa Şeriatı’nın son noktası,
Nebilerin yirmi yedinci halkası,
Babasının ölümü O’nun doğumu,
Bir iftiraya kurban oldu babası.

İbrani Peygamberi, Allah’ın nuru,
Yaşlı bir baba ile anneden doğdu,
Hz. Meryem ile kız kardeş çocukları,
Küçük yaşta ilim-irfan sahibi oldu.

Hz. Yahya; güzel yüzlü, kaşları çatık,
Saçı seyrek, sesi ince, burnu kalkık.
İsa’dan altı ay büyük O Peygamber,
Çocuk yaşta görülür O’nda farklılık.

“Ben, oyun için yaratılmadım” derdi.
O bilinir saygılı, ibadet ehli.
Henüz çocuk iken öğrenmiş Tevrat’ı,
Rabbim O’na küçükken hikmet verdi.

Keskin zekâ, güzel anlayış verilmiş,
Sireti sureti Hakk nurla bezenmiş.
Allah, küçük yaşlarda iken Yahya’ya,
İdrak etme hususunda “kerem” demiş.

Kur’an; Meryem Sûresi O’nu tarifte,
O Peygamberler Rabbim himayesinde.
Tevrat’ı bildiği gibi, bilir İncil,
Her kelam özdür Rabb-i Rahman dininde.

İsâ ile Yahya beş şeyi konuşur,
Yahya, ben kavmime söylerim buyurur.
Şirk koşmamak, namaz, oruç, sadaka ve,
Zikir eden Şeytandan böyle korunur.

İşte Hakk dininin özü hep böyledir,
Azgın elinde Peygamberler nicedir.
Adem’den bu yana hep aynı ibadet,
Kıyamete kadar böyle gidecektir.

Hıristiyanlar “Jean Baptiste” diyor,
Her kavim O’na hep fetvaya geliyor.
Roma valisi Herod denen azgın ruh,
Kardeş kızıyla nikahlanmak istiyor.

Herod’un isteği red olur nazikçe,
Kesmişler Yahya’nın başını zalimce,
Otuz yaşında şehit düşer Hz. Yahya,
Rivayet; başı Kutsal Emanetlerde.

Allah’a çağıran o güzel Peygamber,
Babası gibi Hakk yolda şehit gider.
Azgın zalimler O’nu da katletmiş,
Sanmışlar ki Allah dini böyle söner.

Kerem: Lütuf, iyilik, cömertlik
Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan