Hz. SÜLEYMAN (AS)

(20. Büyük Peygamber)

Hz. SÜLEYMAN (AS)

Hz. Davud’un oğlu, doğdu Kenan’da,
Yetişti büyük peygamber yanında.
İsrail’in üçüncü kralıdır o,
Pek kıymetlidir Allah’ın katında.

Rabbim O’na çok ihsanda bulundu,
Hem Peygamber, hem de hükümdar oldu.
Bütün hayvanat dilini öğretti,
O’nun yolu, Hakk için doğru yoldu.

Cin ve hayvanattan ordusu vardı,
Bu askerlerini bir gün topladı.
Karınca vadisinden geçerken,
O’nunla konuşan karınca vardı.

Karınca kavmine nida ederken,
Hz. Süleyman duydu ordan geçerken,
Şükretti Rabbine indi secdeye,
O kendinden geçerdi şükrederken.

Kur’an; Sa’d’da O’nu tarif ediyor,
Rabbim hastalıkla imtihan diyor.
Sabır ve tevekkül abidesi o,
Böylece sağlığına kavuşuyor.

Rüzgara da hükmeder Hz. Süleyman,
Cin ve Şeytanlara oldu komutan.
Onlar üzerinde tasarrufu var,
O gelmiştir Davud hanedanından.

Soylu ve asil atları var O’nun,
Her şey emrinde idi, büyük kulun.
Kuşlar haber verirdi diyarlardan,
Kayboluşu da meşhurdur Hudhud’un.

Hudhud der; “Sebe halkı putçu olmuş,
Puta taptığından Hakk unutulmuş.
O kraliçe Belkıs, nadan mal ile,
Bundan dolayı benim kayboluş.”

Hz. Süleyman mektup yazdı Belkıs’e,
Verdi emrini, Hudhud’a tavsiye,
Hudhud, mektubu Belkıs’a uzattı.
Belkıs mektubu okudu böylece.

Belkıs, Süleyman’a elçi gönderdi,
Elçide hediyeler yüklenmişti,
Hz. Süleyman kabul etmez bunları,
“Mal değil, gayem Hakk’a davet idi.”

İfrit adlı cin, bu işte görevde,
Belkıs tahtı, Hz. Süleyman önünde.
Davete gelip tahtı görmüş Belkıs,
Süleyman’a mülâyemet gönlünde.

Belkıs âlemlerin Rabbine teslim,
Dedi: “Kendime ne yazık etmişim,
Süleyman elinde calib-i dikkat,
O Hakk peygamberine şahadetim.”,

Peygamberliği kırk yıl sürdü denir,
Adı pek çok efsanede geçmiştir.
O2nun yüzüğüne aklı selimler,
“Mührü Süleyman” adını vermiştir.

Kudüs’ü refah içinde yaşattı,
Kur’an’da, Enbiya O’nu anlattı.
Beytül Makdis’i inşa eden odur,
Devleti Mısır’dan Fırat’a vardı.

Arz-ı Mevud demiştir Yahudiler,
Orayı kendilerinin bilirler.
Bu yüzdendir kan ağlar Orta Asya,
Onlar fitne vermekte mahirdirler.

Hz. Süleyman adaletiyle meşhur,
Etrafında dolanır binlerce nur.
İbadethane için Cin’e emir,
Orda asasına dayanmış durur.

Hakk’tan ölüm hükmü Süleyman’a,
Tecelli, dayanırken asasına.
Ağaç kurdu asayı kemirir durur,
Hz. Süleyman kavuşur Mevlâsına.

Ruh bedeni terk edende çok zaman,
Heybetlice dikilir Hz. Süleyman.
Nur yaratıklar dahi bilmez gaybı,
Ruhsuz bedenle heybette Süleyman.

Museviler Süleyman mabedinde,
İbadet eder Tevrat ellerinde.
Süleyman’dan sonra bölündü onlar,
İsrail ve Yahuda ikilemde.

Süleyman kıssasına bakıverdik,
O güzel kıssadan dersler edindik.
Dünya nimetleri azdırmaz bizi,
O Peygamberleri rehber bildik.

Hudhud: (Hüdhüd) Çavuş kuşu, ibibik
Nadan: Haddini bilmez, cahil.
Mülâyemet: Yumuşaklık, uygunluk.
Beytül Makdis: Mescid-i Aksa

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan