Hz.resulun Kırdığı Putlar Şiiri - Yorumlar

Hz.Resulun kırdığı putlar Topraktan, taştan, kumdandı Ya sonradan dikilenler Etten, kemikten insandı Onlar el, etek öptürüp Yeme, içmeyi bilmezdi Ruban ehli olanlara Dünyayı ver yok demezki Nerde bir tümsek bir tepe Dedik en üstün mertebe Ziyeret yapıp kutsadık Bir mum yaktık üzerinde Eşiğine serdik çulu Olduk kapısının kulu Derdimize derman diye Ocağından yedik külü Suladık göz yaşımızla Akıl ermez başımızla Bayram yerine dönderdik Ekmak ile aşımızla Hurafeyle derman derde Aradık durduk her yerde Cehaleti şahlandırıp Hakikate yaptık perde Bazen kuş gibi uçurduk Bazende zehir içirdik Kerametle, mücizatla Boşuna zaman geçirdik Bazen orda,bazen burda Gösterdik gaipte, sırda Bazen Hızır İlyas yaptık Bazen benzettik aç kurda Kimini dara geçirdik Sonra göklere uçurduk Hikayeyle, hurafeyle Ateşi nardan geçirdik Şimdi putlar yer içerler Yaprakla çiçek açarlar Yatana kabe misali Eşiğine yüz süren var Bir lokmayı bin can yedi Ne eksildi ne tükendi Beş karışlık seccadeyle Derya,deniz yol eylendi Kimisi taşa can verdi Kimi aslana binerdi Kimi dağın odununu İki mar ile çekerdi Kimisi bir evlat ister Kimi mal, mülk servet ister Kimi kara bahtı için Boyun büküp himmet ister Ağalar,Şeyhler, Babalar El yüz sürülen abalar Nice masum cana kıyan Fetvaları verenler var Bitmez istekler, arzular Her kes derde derman arar Çaresiz kalınca insan Ölüdende medet umar Açılınca gönül gözü Göründü gerçeğin yüzü Hakkı hakikatı söyler Cab Babanın sazı, sözü Ozan Doğan Can Baba