Hz.Muhammed' den Kulluk Örneği

Ya Muhammed! Ey Muhammed!
Eğer yaşasaydın benimle beraber
Öğrenmek ve görmek isterdim
Bilmediğim fakat sevdiğim her şeyi...
Allah aşkına gel gir, gel gir;
Şu atmaz olan sessiz kalbime de;
Kalbinin atışlarından biri eyle...

Sen gibi olmak isterdim resulüm.
Merhamet dolu, aşk dolu, sevgi dolu...
Ve bir ruhumun olmasını isterdim.
Gözüyle karaya bakmayacak kadar ak;
Kalbiyle kötü düşünmeyecek kadar temiz...
Peygamberim! Nebim! Resulüm!
Söyler misin?
O güzel bakışlı gözlerinin
Bakışlarından biri eyler misin?

Ey Muhammedim!
Ey saadet dolu sevgili Peygamberim!
Hani sen yapardın ya.
Kapkaranlık gözleri açardın ya.
Kötü düşünen kalpleri alçaltırdın ya.
O düşünceli zekaları hep ama hep
Hayır ve güzelliklere yorardın ya.
O yüzden aşığım sana...
Allah’ını seversen, Allah aşkına Resulüm!
Şimdi sana ellerimi açıp dua etsem.
O güzel düşüncenden, o güzel kalbinden
Biraz da bize nakletsen!

Fazilet, İrfan sahibi Allah’ımın,
En sevdiği, en düşündüğü, en çok andığı
Kulu ve Elçisisin sen...
Sen var ya sen!
Dünyanın sesi, Ahiretin delilisin.
Yeni doğuşların örneği, ölenlerin ise ibretisin.
Anlatılmıyorsun...
Öyle değil belki de;
Anlatılamıyorsun...
Ey yaratıcı Rabbim’in, sevgi dolu elçisi.
Yaşadığın acılarla, gördüğün her zorluklarla
Gerekirse hüzün, gerekirse sevgi seli.
Yaşadıklarıyla önce ibret,
Sonra da en güzel insan örneği olan Resul!
Söyler misin?
Örneklerinin örneği eyler misin?

Geceleri korkarım sessizlikten.
Kalkarım yataktan, belki de korkudan.
Karanlıkta başımı aşağı eğerim.
O an, bir anda sen gelirsin aklıma.
İnanır mısın?
Ya BEDİR’ in galibi Muhammed’ im.
İşte şimdi her yer apaydınlık!
Çünkü; cesaretin gelir cesaretime...
Güneş benim için açar, ay ise şaha kalkar.
Korkular sevgiyle dolar.
İçimdeki yaşadığım her şey sanki sana koşar.
Şimdi dizlerinin önünde diz çöker ve sorarım.
Acılarından bir parçada bana koyar mısın..?

Ey Kuran-ı Kerim’in biricik Nur’u.
Ey Kuran-ı Kerim’in büyük Efendisi...
Kainatın gelmiş geçmiş bıraktığı en büyük eser.
Değişmeyen, değiştirilemeyen ve değiştirilmeyecek olan
Tek Resul, Tek Nebi, Tek Habib!
Ne istersen al benden.
Sen iste öleyim kederden...
Sakalının teli için kanımı vereyim.
Ayağının izi için canımı vereyim.
Yeter ki sen iste, uğruna öleyim...
Çaresizler ve Umutsuzlar aşkına!
Çare dolu, çaresizlerin umudu.
Çaresiz yolların çare yolu Resulüm!
Hangi sorunla karşılaştın da, aşamadın diye sorarım?
Biliriz! Senin hiçbir sorunun olmaz.
Yoksa Habibim! Yoksa sorunun var mıdır?
Al o zaman canımı kat canına
Beni de al yanına, y anına da...
Canından eyle, Cananını da...

Ey karanlık sanılan mağaraların, apaydınlık ışığı!
Ey konuşmaz sanılan dillerin anlatılamaz sanığı.
Ve hayat kurtaramaz diyen hayvanların bile sevdiği!
Yalvarırım umudum ol! Ve yalvarırım şahidim ol!
İlk önce yol aç, sonra yol göster, yol göster de;
Acımasızların duygulu kalbi,
gönülsüz ve sevgisizlerin atardamarı.
Kafirlerin ise sana dönüşü olayım.
Senin de bir parçan, evet sadece bir parçan olayım...
Ey Adalet sahibi! Ey Hak!
Sana sesleniyorum...
Biliriz sevgin dağları aşar.
Biliriz merhametin dağları aşmaktan da beter.
Sen HENDEK’ in de muhatabı ve galibisin ya?
O da Müslümanlığa yeter.

Kainatın Efendisi, zaferlerin reisi
Üzülmek olmaz sen UHUD savaşının da tek galibisin.
Ey Allah’tan korkmazlar!
Resulü öldü sandılar.
Halbuki şeytana uydular.
Bilmediler ki; ah bilseler...
Muhammedin-ül Emin kırk yaşındalar...
Hala yanımızda ve hala insanların başındalar.
Sen Resul! Sen Habib! Sen Nebi’sin!
Sen güzeller güzeli uyarıcısın.
Ey mucize dolu, mucizeler sahibi, mucizevi sevgili Peygamberim!
Biliriz aldığın her nefes Allah içindir.
Allah Celle Celalühu ise bizim içindir.
Çektiği her nefeste bir şey düşünüp,
Verdiği nefeste ise bir şey anlatan Resulüm!
Söyler misin?
Aldığın nefeslerinin, nefeslerinden biri eyler misin?

Ey kainatın eşsiz eseri!
Biliriz korkmazsın ölümden.
Bize her şeyinle örneksin yeryüzünden.
Artık biz de korkmayız ölümden
Bunu anladık! insanlık zaferinden...
Biz korksak da ölümden; korkma diyeceksin ecelden!
Seninleyim diyeceksin...
Korkma Allah’tan; Allah’ın büyüklüğünü tekrar anlatacaksın
Korkma Münker ve Nekir’den!
Sırat köprüsünden geçerken elimizden tutacaksın.
Korkma Cehennemden!
Girmeyeceksin hiçbir sebepten...
Ve bizden de sana
Allah Razı olsun demek kalıyor...
Hem de kalpten...

Ey zorlukların sahibi Peygamberim!
Mekke’nin yavrusu, Medine’nin yolcusu...
Baban yoktu sen doğarken,
Annen öldü altı yaşındayken...
Bu zor hayatı yaşamak da senden
Daha ne bekleriz ki kaderden.
Seni de aldı bizden.
Ruhun kaldı bedenden.
Bunu da yapan Allah...
Bekleriz seni tekrar verenden...

Ey Ya Resulüllah!
Ver de biraz zorluklarından.
Paylaşalım ve öğrenelim yaşadıklarından...
Yaşam dolu hayatta ağlarım.
Bakarım ve bir daha ağlarım.
Neyiz be; neden senle değiliz.
Sonra bildim ki senleyiz...
İyi ki varsın canım Peygamberim.
Sözümüz sana gençlikten...
Gençliğimiz senin yolunda, Senin gibi şerefli,
Senin gibi namuslu.
Ve senin gibi olmasa da Mekke ve Medine’ li.
Ey dini ve İmanıyla şahlanan Habibim.
Sana sesleniyorum!
Duyuyor musun?
Bizi hala seviyor musun?

Şubat / 2002