İbrahim'in imtihanı, Nemrut'un ateşiydi.
Ateşe serinlik vermek, Yaradanın işiydi...
“Ol” dedi mi Allah, ateş güler İbrahim'e
Samimiyet ölçüsünde, ulaşırsın Rahim'e
İbrahim'den evlattan vazgeçmek de istendi
Sevdiğin uğruna, sevdiğinden geç dendi
Vazgeçmeyi bilmekti, İsmail'e kavuşturan
Bu kurbiyyet olmuştur, Allah'a yaklaştıran.
Taşı kesen bıçak, kesmez olur İsmail'i,
Vazgeçti mi candan, gözler görmez Azrail'i
İsmail, Yaradanın uğruna bir kurbandı.
Tereddüt etmeden, vazgeçilen bir candı.
O can ki, Mevla’sının bir emrine adandı.
Bu ümmet, İsmail'i teslimiyetle andı...
Kayıt Tarihi : 5.11.2022 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!