Hz. İbrahim Şiiri - Şemsi Dak

Seni de yargılama zamanı geldi İbrahim!
Baltayı senin boynuna asma zamanı...
Sen verimli ovalara zehir eken bir zebanisin!
Tüm acıların müsebbibisin..
Kuyudan çektiği suyu susuza vermeyip
Tanrı’ya ikram eden Yezid
Senin ruhundan dirildi..
Senden evvel bilmezdi
İnsanlık bilmezdi masum bir cana kıymayı İbrahim!
Kıyıp da tanrıya yaranmayı..
Ruhum irkildi!
Aklım sarsıldı!
Al tanrını, kutsalını başına çal İbrahim!
Yetmedi mi?
Etime çatal olduğun
Kırbaç vurduğun.
Senin yüzünden masumlar hep İsmail oldu İbrahim!
Senin yüzünden yoksullar hep İsmail oldu İbrahim!
Nasıl bir lanet yaydın aramıza
Nasıl bir fitne soktun aklımıza...

İsmail’i değil kendini feda etseydin ya..
Kendi pis nefsine kıysaydın ya..
Tanrı sana da koç gönderir miydi İbrahim...
Tanrı seni de kurtarır mıydı İbrahim...

Bugün senin tahtına kurulmuş nice İbrahimler var.
Nice devletler, nice dinler, nice kutsallar
Senden beri insanlar kutsallar için adanıyor
Adananlar ağlıyor,
Adayanlar senin yalan Tanrından koç bekliyor..
Biliyoruz ki koç gelmeyecek İbrahim!
Senin yüzünden senin
Mazlumlar hiç gülmeyecek İbrahim!

Yargılama bitti Hz.İbrahim!
Suçlu benim
Ben aciz bir beşerim..
Kendimi çocuğumdan çok severim..
Senden özür dilerim..
Nefsimdendir sözlerim..
Sen Tanrı katında süzülen ilham
Ben adı anılan bile değilim..
Aldırma,kızma bana
Bu aralar kafam karışık..
Mazeretim var edene, var oluşa,
Tutkuyla duyduğum aşk..

Kuyubaşı