Hz Hüseyin'e Ağıt Şiiri - Güvenç Gürses

Emevi Yezid’e lanettir sözüm
Muharrem ayında yanıyor özüm
Hüseyin der ağlar benim şu gözüm
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Muhammed dedenle ismin sen koydun
Nefsini hırsını canından kovdun
Ali’yle Fatma’dan, Şaban’da doğdun
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Sana kin güdeni lanetlediler
Sizleri ümmete tembihlediler
İmamların çoğun zehirlediler
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Dedesi Hasan’ı, Cebrail seni
Güreşte kayırıp korudu teni
Yezid’in kılıcı alaydı beni
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Kufe’ye sen gittin Müslim sözüyle
Müslim inanırdı sana özüyle
Nazar da ettiler Yezid gözüyle
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Otuz dört kılıçla yara almıştın
Otuz üç mızrakla kanla dolmuştun
Şehit olur iken sen ki solmuştun
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Hicri yılların altmış birinde
Ten yaşın son buldu elli yedinde
Sanki zaman durdu on Muharrem’de
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Muharrem ayında çığlığım arttı
Tek Çığlık çığ olup yürekler yaktı
Sana kıyarlarken münkirler baktı
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Yükselen ateşler gönülde yandı
Kerbela’da akan su değil kandı
Tenin ölümünü Yezid son sandı
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Yezid hilafetin çok süremedi
Muhammed’in soyun tüketemedi
Son imam Mehdi’ye hiç eremedi
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Bismişah sözünü on oruca say
Matemin orucun tutarım bu ay
Bu tenim acırken Kerbela’da say
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.

Gürses’te acılar yine uç verdi
Mümin olan “lanet Yezid’e” dedi
Hüseyin Kufe’de Hakk’ına erdi
Ya Hüseyin yandım yine ben sana.