Tufan sonrası Ad kavmi yaşarken Ahkaf’ta,
Ahkaf, “İrem” diye ün salmıştı dünyada.
Her yönden güç, kuvvet ve imkân verilince halka,
Gurura kapılıp, büyüklük tasladılar Hakk’a.
Yaptıkları onca haksızlık ve zulme karşı Hud (a.s),
Uyarıyordu kavmini:
“Ey kavmim! Allah’a (c.c) itaat edin.
Yoktur O’ndan başka mabud.”
Ebedi kalacaklarmış gibi yapsalar da,
Yüksek, sağlam ve gösterişli binalar,
Sapkınlıklarından Allah’ın (c.c) gazabını üstlerine çekiyorlar.
Beklemezlerken üzerlerine, hafife aldıkları azabı,
Azabın belirtisi olarak, kurudu önce akan pınarları.
Gelince kuvvetli, gösterişli insanların diyarına kuraklık,
Yok olup gitti nam salan İrem bağları.
Yağmur umuduyla beklerlerken ufuktaki bulutu,
Allah (c.c),
Can yakıcı bir rüzgârla o beldeyi savurdu.
Ad kavmi bu dehşetli azabın sonunda,
Dünyada ve ahirette kaybedenlerden oldu.
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!