Hz. Hamza r.a Şiiri - Mehmet Hacıismailoğlu

Esedullah (Allah’ın Aslanı)
Efendimizin süt kardeşi,
Alemlerin Resul’ünün amcası
Güçlü, kuvvetli, onurlu sahabi
Avcı, keskin nişancı, mazluma yardımcı Hamza,
Resulullah’ın diliyle
Seyyid-üş-şühedâ
Şehitlerin efendisi,
Hazret-i Hamza….

Kureyş müşriklerinin korkulu rüyası,
Savaş kahramanı,
Uhud’un göz yaşları,
Yüreği dev,
Bu nasıl bir alev ya Hamza!
Nasıl kıydılar sana?

Henüz Müslüman olmadan bile
Peygamberimiz Aleyhisselama karşı,
Daima şefkat ve büyük bir saygı duyuyordu,
akraba olma duygusu
Onu Ebû Cehil e karşı daha da kışkırtmıştır.
Ondandır Ebû Cehilin kafasına
Yay la yedi darbe vuruşu,
Ve sonra efendimize gelerek
“Ya Muhammed, Ebû Cehil’den intikamını aldım.
Onu kana boyadım, üzülme, sevin! ” der.
Sevgili Peygamberimiz buyurdular ki: –
Ben, böyle şeylere sevinmem.-
Seni sevindirmek, üzüntüden kurtarmak için,
ne istersen yapayım diye cevap verir Allah’ın Aslanı
Îmân etmene ve
kıymetli bedenini Cehennem ateşinden kurtarmana sevinirim
… Der Fahri Kâinat.
Ve yüzünü güldürür efendimizin,
Allahın Peygamberini her suretle koruyacağını bildirip,
Kalbimi, İslâmiyete ve Hakka meylettirmiş olduğu için
Allah-ü teâlâya hamdolsun.
Diye dua eder.

Artık Müslümanlar daha da güçlenmişti,
Hamza Müslüman, güç Müslüman, Kılıç Müslüman!
Ağır gelmişti müşriklere
Hazreti Hamza’nın iman etmesi,
Allah’a yönelmesini
Resulullah’a kalkan olmasını hazmedemiyorlardı,
O İslam’ın ilk bayrağını taşıyan,
Şeref abidesi,
Uhud’un hüznü,
Bedrin zafer kahramanı
Hazret-i Hamza…

Çok istemişti
Medine dışında Kureyş müşrikleri ile çarpışmayı,
Yüreği bu büyük gün için atıyordu,
Vahşi de bu günü bekliyordu,
Zaman hüznün gark olduğu an’a doğru akıyordu,
Hüzünlü bir Cumartesi,
O gün Uhud’tu
Dünya gülmeyi unuttu,

Efendimiz sabahleyin;
“Rüyada, meleklerin Hamza’yı yıkadıklarını gördüm” diye buyuruyordu.
Adım adım Seyyid-üş-şühedâ makamına gidiyordu Hazreti Hamza
Zırhsız süvarilerin başında görev almıştı
Ve öyle görev almıştı ki,
Her dönüşü
Kılıcına bir zafer daha kazandırıyordu,
Bastığı yerler Allah diyordu,
İslam şahlanıyordu,

“Ben Allah’ın aslanıyım” diyerek,
Art arda kılıç sallıyor,
Müşriklerin çoğunu o öldürüyordu,
Hamza’ya kalkan kılıçlar titriyor,
Herkes korkuyordu.

Vahşi de bu yüzden karşısına çıkmıyor,
Saklanarak netice almak istiyordu,
Öyle de oldu,
Mızrağını elinden çıkarınca,
Melekler ağladı,
Gök ehli Hamzaaaa dedi,
Gökler yere, yer göklere ağlıyor,
Hamza yüz üstü boylu boyunca yatıyordu,
O dağ yerdeydi,
O yıldız,
O dev yürek şehit olmuştu,

Alemlere Rahmet efendimiz,
Hazret-i Hamza’yı yerde, bedenine işkence yapılmış olarak görünce,
“Ben, şu şehîdlerin,
Allahü teâlâ’nın yolunda canlarını feda ettiklerine,
kıyâmet günü şahidlik edeceğim.
Onları kanlarıyla gömünüz.
Vallahi, kıyâmet günü mahşere yaraları kanayarak gelecekler.
Kanlarının rengi, kan rengi,
kokuları da misk kokusu olacaktır.” buyurdu.

Peygamber efendimiz(sav)
“Bana Cebrâil Aleyhisselâm gelip
Hamza bin Abdulmuttalib’in göktekiler katında
Allah’ın ve Resûlünün arslanıdır diye yazıldığını haber verdi.” buyurdu.
“Ey Allah Resûlü’nün amcası,
ey Allah ve Resûl’ünün arslanı Hamza,
ey ha¬yırlar sa¬hibi Hamza!
Ey Allah Resûlü’ne bütün varıyla hami olan Hamza,
Allah sana rahmet ey¬lesin!

Mehmet Hacıismailoğlu