Hz. Hamza Şiiri - Yüksel Güney

Hz. Hamza
Güneşin alnında kör kılıncını,
Cihada giderken bilerdi Hamza,
Müşriklerden almak için hıncını,
HAKK’ın nusretini dilerdi Hamza...

Resule âşıktı iman tadında,
Nefsini döverdi yürek tavında,
Puslu gecelerde aslan avında,
Alnının terini silerdi Hamza...

O’ydu şühedanın piri, şehidi,
Tarihtir Uhud’un mutlak şahidi,
Âlemlere yaymak için tevhidi,
Bir cenkten, bir cenge giderdi Hamza...

Müşrikler Nebi’ye gelip sokulsa,
Cihanı yakardı bir kez dokunsa,
Ne vakit bir yerde KU’RAN okunsa,
Hem susar, hem ağlar dinlerdi Hamza...

Resul’e edince hınçla inadı,
Ebu Cehil yedi O’ndan tokadı,
Ekber olsun diye ALLAH’ın adı,
Her daim HAKK diye inlerdi Hamza...

Yiğitlikle yoktu O’nun bir eşi,
Soyu Haşimi’ydi, kavmi Kureyş’i,
Cümle sahabiyi, cümle dervişi,
Kardeşlerim diye severdi Hamza...