Hz. EYYÛB (AS) Şiiri - Abdullah Yaşar Er ...

(13. Büyük Peygamber)

Hz. EYYÛB (AS)

Eyyûb, Yakub’un kardeşi Ays’in nesli.
Ays’ın eşi, İsmail’in kerimesi,
Eyyûb eşi Rahime, Yusuf ahfadı,
Bak ki; Eyyûb, İsmâil’in sülalesi.

Eyyûb’un kayınpederi Efrayim’dir,
Rahime, Züleyha kanından gelmiştir.
O’nun kadar dile destan güzelliği,
Sûreti de, sireti de misilsizdir.

Hz. Eyyûb, Şam’da oturur çok zengindi,
Vardı koyun, sürü sürü develeri,
O’nun ekip diktiği çok geniş toprak,
Yedi kız yedi erkek O’nun evladı.

Hz. Eyyûb denince sabır akla gelir,
O; Muttaki, şükreden, merhametlidir,
Yetim ve dullara siyanet görevi,
Salih kul ve de salih bir peygamberdir.

Hz. Eyyûb’un bölgesi depremle yeksan,
Her yer harap-yıkılmış nereye baksan,
Mülk Allah’ın, veren O, alan da O’dur,
Diyerek Hz. Eyyûb’tü, bu hazzı tadan.

O zengin beldeler yok olup gitmişti,
O büyük sürüler gözden silinmişti,
Güneşte yakıcı harıyla çökerek,
Allâh’û âlem nebatatı yok etti.

Hz. Eyyûb sabrı, nefsiyle ibretâmiz,
Peygamberlerine dert verirdi Rabb’imiz,
Mal-mülk gitmiş, dostlardan eser kalmamış,
İşte bundan dolayı o, ak ve tertemiz.

Rahime pervane, Hz. Eyyûb döşekte.
Hz. Eyyûb’den eksik değil, sadakatte.
Malı, evladı ne varsa hep yok olmuş,
Hiç değişme olmamış istikamette.

Rahime, ip örmekte nafaka için,
Nereden nereye gelmişti O seçkin,
Bize ibrettir onların yaşantısı,
Onlar mükafat aldı, Hakk’a hizmetin.

Şeytan iğvaatte Rahime kadına,
Katlanma o Eyyub’un hastalığına,
Eyyûb ise, hastayken eder tebliğ,
Şeytana uymadı, uydu davasına.

Rahime, Eyyûb’e der; “dua et kurtul”
“Ben olmam Allah’a şikayet eden kul”
Yaş ilerlemiş, hastalık şiddetlenmiş,
Rabbim buyurdu, “Ayağını yere vur”.

Çıkmıştı yıkanıp içilen iki su,
Suyla yıkandı, hastalıktan kurtuldu,
Sonra suya uzatıverdi ağzını,
Sudan içti, içteki der unutuldu.

Bu su Şam – Cabiye’de diye söylenir,
Hz. Eyyûb, su ile şifa buldu denir,
Rabbim O’na tekrar verdi dünyalığı,
O sabrın meyvesini böyle gösterir.

Rabbim, Eyyûb’e bol nimet ihsan etti,
Oğlu Bişr’e de peygamberlik verdi.
Bişr, Kur’an’da da bahsedilen Zülkifl’dir,
Zülkifl, lakabıyla en çok bilinendir.

Eyyûb kuldu, Rahime’ye kızdı bir gün,
Rahime teselli etti O’nu üzgün.
Der Hz Eyyûb; “kalkarsam yüz sopa sana”
Hakk emriyle yüz başakla vurdu o gün.

Kur’an bu sabır anıtını anlatır,
O’nun hali bize çok şey hatırlatır,
Bir gün; var malı yok olur, yok vara döner,
Misafiriz bizler, dünya imtihandır.

Çok tevbe ettiğinden “Eyyûb” denmiştir.
Doksan üç yaşında dünyadan gitmiştir.
Kur’an’da “Ne güzel kul” diye övülür,
Resûl-u Ekrem’de onu övmektedir.

Bil ki; o yolda zehir bala dönüşür,
Sen yığdıkça onu başkası bölüşür,
Fazlasını Hakk yolda harca ol necat,
Sen yokken, o sarayda baykuş ötüşür.

Hz. Eyyûb; canı-malı ile sınavda,
Zerrece ah demedi, o kutlu yolda.
Rabbim O’na; aldı verdi, aldı verdi,
Bundan ders almak düşer kul olana.

Rahime’ye bak eşine sonsuz hürmet,
Eşler arasında zerre olmaz zulmet,
Kim hayat yoldaşını bilerek üzer,
Ona da olunmaz ilerde merhamet.

Eyyûb’de sabır, yine Eyyûb’de şükür,
Beden donsa da, kalpte-dilde tefekkür,
Deme sakın, genim vardır malım-mülküm.
Şükür etmezsen de, sakın etme küfür.

Kerime: Kız evlad.
Ahfad : Torun
Allâh’u âlem: Allah daha iyi bilir.
Siyanet: Koruma, kollama.
İbretâmiz: İbret verici
İgva, igvaat: Yolu şaşırma, azdırma
Necat: Kurtul, kurtuluş.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan.